میمونیه (از خوارج عجارده): تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) جز («میمونیه (از خوارج عجارده)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | از [[خوارج عجارده]]. | ||
[[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، مَیمُونیه را به فتح میم، سکون یاء و ضم میم دوم و سکون واو ضبط کرده است. <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج3، ص284</ref> | [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، مَیمُونیه را به فتح میم، سکون یاء و ضم میم دوم و سکون واو ضبط کرده است. <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج3، ص284</ref> | ||
| − | + | ایشان پیروان [[میمون بن عمران]] می باشند. | |
| − | + | ||
| − | ایشان پیروان میمون بن عمران می باشند. | + | |
نام این فرقه در برخی از نسخه های [[الفرق و المذاهب]] به صورت جلمونیه تصحیف شده است. <ref> [[الفرق و المذاهب]]، [[ابن کمال پاشا]]، ص82</ref> | نام این فرقه در برخی از نسخه های [[الفرق و المذاهب]] به صورت جلمونیه تصحیف شده است. <ref> [[الفرق و المذاهب]]، [[ابن کمال پاشا]]، ص82</ref> | ||
| − | [[محمد شهرستانی]] در الملل و النحل و [[شمس الدین محمد کرمانی]] در [[الفرق الاسلامیة(کرمانی)|الفرق الاسلامیة]] ایشان را پیروان میمون بن خالد ضبط کرده درحالی که [[فخر رازی]] ایشان را پیروان میمون بن عمران معرفی می کند. و [[شهفور اسفراینی]] و [[عبدالقاهر بغدادی]] صرفاً می گویند ایشان پیروان فردی به نام میمون هستند و برخی مثل [[ابن جوزی]] نیز اصلاً به نام مؤسس این فرقه اشاره ندارند. <ref> | + | [[محمد شهرستانی]] در [[الملل و النحل]] و [[شمس الدین محمد کرمانی]] در [[الفرق الاسلامیة(کرمانی)|الفرق الاسلامیة]] ایشان را پیروان میمون بن خالد ضبط کرده درحالی که [[فخر رازی]] ایشان را پیروان میمون بن عمران معرفی می کند. و [[شهفور اسفراینی]] و [[عبدالقاهر بغدادی]] صرفاً می گویند ایشان پیروان فردی به نام میمون هستند و برخی مثل [[ابن جوزی]] نیز اصلاً به نام مؤسس این فرقه اشاره ندارند. <ref>[[اعتقادات]]، [[فخر رازی]]، ص52 / [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص140 / [[الفرق الاسلامیة(کرمانی)|الفرق الاسلامیة]]، [[شمس الدین محمد کرمانی]]، ص72 / [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص303 / [[الملل و النحل]]، [[محمد شهرستانی]]، ج1، ص116</ref> |
| − | + | شهرستانی ایشان را دومین فرقه عجارده دانسته است. میمون، مؤسس این فرقه، پس از آن که در مسئله استطاعت و قدر، به قول [[معتزله (معتزله)|معتزله]] قائل شد با آنان اختلاف پیدا کرد. به وی نسبت داده اند که مانند مجوسان زناشویی پدر و پدربزرگ با دخترشان و یا دختر پسرشان را جایز می داند. <ref> [[الملل و النحل]]، [[محمد شهرستانی]]، ج1، ص116</ref> | |
[[مطهر مقدسی]] می نویسد: «میمون می گفت سوره یوسف و حم از [[قرآن]] نیست. » <ref> [[البدء و التاریخ]]، [[مطهر مقدسی]]، ج 5، ص138</ref> | [[مطهر مقدسی]] می نویسد: «میمون می گفت سوره یوسف و حم از [[قرآن]] نیست. » <ref> [[البدء و التاریخ]]، [[مطهر مقدسی]]، ج 5، ص138</ref> | ||
| − | [[عبدالقاهر بغدادی]] نیز می نویسد: «وی [[علی علیه السلام]]، | + | [[عبدالقاهر بغدادی]] نیز می نویسد: «وی [[علی علیه السلام]]، [[طلحه]]، [[زبیر]]، [[عایشه]] و [[عثمان بن عفوان|عثمان]] را تکفیر کرده و همه گناهکاران را نیز تکفیر می نمود. » <ref> [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص303</ref> همچنین [[محمد جواد مشکور]] می نویسد: «وی می گفت هرکس [[ابوبکر]] را دوست داشته باشد و [[علی علیه السلام]] را دشمن بدارد، شایسته امامت است، خواه قریشی باشد و خواه نباشد. » <ref> [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص434</ref> |
[[فخر رازی]] می نویسد: «میمون می گفت شرور از خدا نیست. » <ref> [[اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین]]، [[فخر رازی]]، ص52</ref><ref> [[تبصرة العوام]]، [[مرتضی رازی]]، ص40 / [[تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم]]، [[سیدعلی جرجانی]]، ص192 / [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص40 / [[جامع الفرق و المذاهب الاسلامیة]]، [[امیر مهنا]] و [[علی خریس]]، ص199 / [[الحور العین]]، [[نشوان حمیری]]، ص172 / [[الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة]]، [[عثمان بن عبدالله عراقی]]، ص24 / [[الفصل فی الملل و الاهواء و النحل]]، [[ابن حزم]]، ج3، ص126 / [[الفرق و الجماعات و المذاهب الاسلامیة]]، [[صلاح ابوسعود]]، ص109 / [[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]]، [[شریف یحیی الامین]]، ص269 / [[قاموس المذاهب و الادیان]]، [[حسین علی حمد]]، ص204 / [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج3، ص285 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص177 / [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر]]، ص16 / [[الملل و النحل]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص68 / [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص354 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص638 / [[نفائس الفنون فی عرایس العیون]]، [[شمس الدین محمد آملی]]، ج2، ص273</ref> | [[فخر رازی]] می نویسد: «میمون می گفت شرور از خدا نیست. » <ref> [[اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین]]، [[فخر رازی]]، ص52</ref><ref> [[تبصرة العوام]]، [[مرتضی رازی]]، ص40 / [[تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم]]، [[سیدعلی جرجانی]]، ص192 / [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص40 / [[جامع الفرق و المذاهب الاسلامیة]]، [[امیر مهنا]] و [[علی خریس]]، ص199 / [[الحور العین]]، [[نشوان حمیری]]، ص172 / [[الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة]]، [[عثمان بن عبدالله عراقی]]، ص24 / [[الفصل فی الملل و الاهواء و النحل]]، [[ابن حزم]]، ج3، ص126 / [[الفرق و الجماعات و المذاهب الاسلامیة]]، [[صلاح ابوسعود]]، ص109 / [[فرهنگ نامه فرقه های اسلامی]]، [[شریف یحیی الامین]]، ص269 / [[قاموس المذاهب و الادیان]]، [[حسین علی حمد]]، ص204 / [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج3، ص285 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص177 / [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر]]، ص16 / [[الملل و النحل]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص68 / [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص354 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص638 / [[نفائس الفنون فی عرایس العیون]]، [[شمس الدین محمد آملی]]، ج2، ص273</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۰۹
از خوارج عجارده.
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب، مَیمُونیه را به فتح میم، سکون یاء و ضم میم دوم و سکون واو ضبط کرده است. [۱]
ایشان پیروان میمون بن عمران می باشند.
نام این فرقه در برخی از نسخه های الفرق و المذاهب به صورت جلمونیه تصحیف شده است. [۲]
محمد شهرستانی در الملل و النحل و شمس الدین محمد کرمانی در الفرق الاسلامیة ایشان را پیروان میمون بن خالد ضبط کرده درحالی که فخر رازی ایشان را پیروان میمون بن عمران معرفی می کند. و شهفور اسفراینی و عبدالقاهر بغدادی صرفاً می گویند ایشان پیروان فردی به نام میمون هستند و برخی مثل ابن جوزی نیز اصلاً به نام مؤسس این فرقه اشاره ندارند. [۳]
شهرستانی ایشان را دومین فرقه عجارده دانسته است. میمون، مؤسس این فرقه، پس از آن که در مسئله استطاعت و قدر، به قول معتزله قائل شد با آنان اختلاف پیدا کرد. به وی نسبت داده اند که مانند مجوسان زناشویی پدر و پدربزرگ با دخترشان و یا دختر پسرشان را جایز می داند. [۴]
مطهر مقدسی می نویسد: «میمون می گفت سوره یوسف و حم از قرآن نیست. » [۵]
عبدالقاهر بغدادی نیز می نویسد: «وی علی علیه السلام، طلحه، زبیر، عایشه و عثمان را تکفیر کرده و همه گناهکاران را نیز تکفیر می نمود. » [۶] همچنین محمد جواد مشکور می نویسد: «وی می گفت هرکس ابوبکر را دوست داشته باشد و علی علیه السلام را دشمن بدارد، شایسته امامت است، خواه قریشی باشد و خواه نباشد. » [۷]
فخر رازی می نویسد: «میمون می گفت شرور از خدا نیست. » [۸][۹]
پانویس
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج3، ص284
- ↑ الفرق و المذاهب، ابن کمال پاشا، ص82
- ↑ اعتقادات، فخر رازی، ص52 / التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص140 / الفرق الاسلامیة، شمس الدین محمد کرمانی، ص72 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص303 / الملل و النحل، محمد شهرستانی، ج1، ص116
- ↑ الملل و النحل، محمد شهرستانی، ج1، ص116
- ↑ البدء و التاریخ، مطهر مقدسی، ج 5، ص138
- ↑ الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص303
- ↑ فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص434
- ↑ اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، فخر رازی، ص52
- ↑ تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص40 / تعریفات العلوم و تحدیدات الرسوم، سیدعلی جرجانی، ص192 / تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص40 / جامع الفرق و المذاهب الاسلامیة، امیر مهنا و علی خریس، ص199 / الحور العین، نشوان حمیری، ص172 / الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، عثمان بن عبدالله عراقی، ص24 / الفصل فی الملل و الاهواء و النحل، ابن حزم، ج3، ص126 / الفرق و الجماعات و المذاهب الاسلامیة، صلاح ابوسعود، ص109 / فرهنگ نامه فرقه های اسلامی، شریف یحیی الامین، ص269 / قاموس المذاهب و الادیان، حسین علی حمد، ص204 / اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج3، ص285 / مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص177 / معجم الفرق الاسلامیة، عارف تامر، ص16 / الملل و النحل، عبدالقاهر بغدادی، ص68 / المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص354 / موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص638 / نفائس الفنون فی عرایس العیون، شمس الدین محمد آملی، ج2، ص273
