نعیمیه (از زیدیه): تفاوت بین نسخهها
جز («نعیمیه (از زیدیه)» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بیپایان) [انتقال=فقط مدیران] (بیپایان)) [آبشاری]) |
|||
(۲ نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | [[ | + | از [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]]. <ref> [[ریحانة الادب من تراجم المعروفین بالکنیة واللقب]]، [[محمد علی مدرسی]]، ج6، ص220 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص658</ref> |
− | + | [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، نَعِیمیه را به فتح نون، کسر عین و سکون یاء ضبط کرده است. <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج3، ص284</ref> | |
− | کتاب [[ثورة زید بن علی]] ایشـان را از زمره فِـرَق | + | کتاب [[ثورة زید بن علی]] ایشـان را از زمره فِـرَق زیدیه بـه حسـاب آورده است. [[محمد جواد مشکور]] نیز به این فرقـه اشـاره کرده و با انتساب عقاید [[شیعه]] به ایشـان، آن ها را پیـروان [[نعیم بن یمـان]] معـرفی می کند. <ref> [[ثورة زید بن علی]]، [[ناجی حسن]]، ص184 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص447</ref> |
− | [[علی بن حسین مسعودی]] در [[مروج الذهب و معادن الجوهر]] به هشت فرقه از | + | [[علی بن حسین مسعودی]] در [[مروج الذهب و معادن الجوهر]] به هشت فرقه از زیدیه اشاره کرده که عبارتند از: [[جارودیه]]، [[مرثدیه]]، [[ابریقیه]]، [[یعقوبیه (از زیدیه)|یعقوبیه]]، نعیمیه، [[ابتریه]]، [[جریریه]] و [[یمانیه (از زیدیه)|یمانیه]]. <ref> [[مروج الذهب و معادن الجوهر]]، [[علی بن حسین مسعودی]]، ج4، ص45</ref> |
− | [[عباس اقبال]] در [[خاندان نوبختی]] هم نام این فرقه را به صورت مصغّر ضبط کرده و می نویسد: « | + | [[عباس اقبال]] در [[خاندان نوبختی]] هم نام این فرقه را به صورت مصغّر ضبط کرده و می نویسد: « نُعَیمیه: از فرق زیدیه، اصحاب نُعیم بن یمان. این فرقه امیرالمؤمنین [[علی علیه السلام]] را بعد از حضرت [[رسول صلی الله علیه و آله]] افضل الناس می دانستند، با این حال می گفتند که مسلمین در ترک بیعت آن حضرت یعنی ترک افضل گناهکار نیستند بلکه خطاکارند. از [[عثمان بن عفوان|عثمان]] و مخالفین علی (علیه السلام) تبرّی می جستند و ایشان را کافر می شمردند.» <ref> [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص266</ref> مطالب وی تماماً برگرفته از مطالب [[ابوالحسن اشعری]] در [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]] است. <ref> [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص145</ref> با این تفاوت که اشعری به مصغّربودن نام نعیم اشاره نکرده است. مصحح کتاب اشعری از وجود نسخه ای از [[مروج الذهب و معادن الجوهر]] که در آن نام این فرقه که به صورت [[عقبیه]] و [[عمیمیه]] تصحیف شده، خبر داده است. (همان) |
==پانویس== | ==پانویس== |
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۴۳
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب، نَعِیمیه را به فتح نون، کسر عین و سکون یاء ضبط کرده است. [۲]
کتاب ثورة زید بن علی ایشـان را از زمره فِـرَق زیدیه بـه حسـاب آورده است. محمد جواد مشکور نیز به این فرقـه اشـاره کرده و با انتساب عقاید شیعه به ایشـان، آن ها را پیـروان نعیم بن یمـان معـرفی می کند. [۳]
علی بن حسین مسعودی در مروج الذهب و معادن الجوهر به هشت فرقه از زیدیه اشاره کرده که عبارتند از: جارودیه، مرثدیه، ابریقیه، یعقوبیه، نعیمیه، ابتریه، جریریه و یمانیه. [۴]
عباس اقبال در خاندان نوبختی هم نام این فرقه را به صورت مصغّر ضبط کرده و می نویسد: « نُعَیمیه: از فرق زیدیه، اصحاب نُعیم بن یمان. این فرقه امیرالمؤمنین علی علیه السلام را بعد از حضرت رسول صلی الله علیه و آله افضل الناس می دانستند، با این حال می گفتند که مسلمین در ترک بیعت آن حضرت یعنی ترک افضل گناهکار نیستند بلکه خطاکارند. از عثمان و مخالفین علی (علیه السلام) تبرّی می جستند و ایشان را کافر می شمردند.» [۵] مطالب وی تماماً برگرفته از مطالب ابوالحسن اشعری در مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین است. [۶] با این تفاوت که اشعری به مصغّربودن نام نعیم اشاره نکرده است. مصحح کتاب اشعری از وجود نسخه ای از مروج الذهب و معادن الجوهر که در آن نام این فرقه که به صورت عقبیه و عمیمیه تصحیف شده، خبر داده است. (همان)
پانویس
- ↑ ریحانة الادب من تراجم المعروفین بالکنیة واللقب، محمد علی مدرسی، ج6، ص220 / موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص658
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج3، ص284
- ↑ ثورة زید بن علی، ناجی حسن، ص184 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص447
- ↑ مروج الذهب و معادن الجوهر، علی بن حسین مسعودی، ج4، ص45
- ↑ خاندان نوبختی، عباس اقبال، ص266
- ↑ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص145