هُریریه

از روندیه.

سعد اشعری می نویسد: « شیعه عباسیه به سه فرقه تقسیم شدند» وی نخستین این فِرَق را روندیه نامیده و آن ها را به مسلمیه، رزامیه، هُریریه و فرقه ای دیگر تقسیم کرده و در شرح فرقه هُریریه می نویسد: « هُریریه اصحاب ابی هُریریه روندی هستند. ایشان عباسیه خلّص می باشند که امامت را بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله برای عباس بن عبدالمطلب ثابت می دانند. ایشان به ابومسلم خراسانی تولی دارند و او را بزرگ می شمارند و درباره عباس و فرزندان او غلوّ می کنند».

مرتضی رازی نیز با اشاره به این فرقه، ایشان را عطف بر راوندیه کرده و می نویسد: « هُریریه و راوندیه گویند امامت پس از رسول (صلی الله علیه و آله) از آنِ عباس بود و ایشان را که گفتند که از آن علی علیه السلام بود، کافر گویند و... ابومنصور سفاح ایشان را الزام کرد که بگویند که امامت به میراث است و بعد از رسول از آنِ عباس که عمّ وی است، و هر که بعد از رسول امامت کرد او گمراه و ضالّ بود و گفت بعد از عباس، امام عبدالله بن عباس بود. پس علی بن عبدالله بن عباس، پس محمد بن علی، پس ابراهیم محمد بن علی، دیگر از آنِ سفاح برادر ابراهیم. و انکار امامت محمد بن حنیفه کرد... و این قوم را از بهر آن هُریریه خوانند که رئیس و مقدم ایشان ابوهریره دمشقی بود. گویند اصل این قوم که گویند امامت به میراث است، او نهاد.»