کبراویه

(یا: کبرویه)

از صوفیه.

مدرسی چهاردهی نام دیگر سلسله ذهبیه را کبرویه معرفی می کند.

لویی ماسینیون ایشان را طریقتی در خراسان معرفی می کند که از مدرسه جنیدیه ریشه گرفته اند. کبراویه دارای فروع زیر می باشد: عیدروسیه، همذانیه، اغتشاشیه، نوربخشیه، نوریه و رکنیه.

عبدالمنعم حفنی در موسوعة الصوفیة می نویسد: «طریقه نجم الدین کبری (م: 618هـ. ق) بر مجاهدت و التزام به طریقت جنید استوار است و به دوام وضو، خلوت، روزه و ذکر ملتزم است. و ذکر ایشان لا اله الا الله است. اساس طریقت آن ها ارتباط یافتن قلب مرید به شیخ و دوام پاک کردن خاطر و ترک اعتراض بر چیزهایی است که خداوند اراده کرده است. »

ایشان منسوب به شیخ نجم الدین کبری می باشند.

از کبراویه، فرقه های فردوسیه (پیروان بدرالدین فردوس یا نجم الدین فردوسی)، نوریه (پیروان نورالدین عبدالرحمن اسفراینی، م717 هـ. ق)، رکنیه (پیروان رکن الدین ابوالمکارم احمد بن شرف الدین معروف به علاءالدوله سیمنانی م:736هـ. ق)، حمدانیه (پیروان سید علی بن شهاب الدین محمد حمدانی، متولد 714هـ. ق)، اغتشاشیه (پیروان اسحاق خوطالانی م:826هـ. ق) نوربخشیه (پیروان محمد بن عبدالله نوربخشی م:869هـ. ق) منشعب شده اند.

ماسینیون در دائرة المعارف الاسلامیة می نویسد: «از جنیدیه، فرقه ای ناشی شده که امروزه به سه طریقه مهم: خواجه گان (پیروان یوسف همدانی م:1140م)، کبراویه (پیروان کبری م:1221م) و قادریه تقسیم می شوند. و برخی به این سه طریقه، طریقه های چَشتیه و رفاعیه مدنیه (که بعدها شاذلیه شد) را اضافه کرده اند و آن ها را پنج طریقه اولیه دانسته اند.

رک: ذهبیه.