زراریه

از مشبّهه.

ایشان منسوب به زرارة بن اعین می باشند.

ایشان معتقدند که خداوند سمیع و علیم و بصیر نبود و سپس این صفات را برای خود خلق کرد.

ابوالحسن اشعری آورده است که: «این گروه تیمیه نامیده می شوند و رئیس آن ها زرارة بن اعین است».

احتمالاً این گونه نسبت ها به پیروان ائمه علیهم السلام صحیح نیست و ما در کتب ملل و نحل شیعه به این مطلب هنوز برخورد نکرده ایم در حالی که اهل سنت بی باکانه چنین مطالبی را به آنان نسبت می دهند.

رک: تیمیه.

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب؛ زُرَاْری را به ضم زاء، فتح راء و سکون الف ضبط کرده است.

زرارة بن اعین: اباالحسن عبدربه بن اعین بن سُنسُن کوفی، ملقب به زرارة از اعاظم روات شیعه و بزرگان شاگردان امام باقر و امام صادق علیهماالسلاممی باشد. اعین پدر زراره عبدی رومی بوده که در اثر فراگیری قرآن آزاد می شود. زراره فرزندان، برادران و برادرزادگانی دارد که اکثراً در علوم مختلف دارای جایگاه معتبری می باشند. وی در تمام کتاب های رجالی شیعه مورد توثیق واقع شده و در میان شیعیان، از جایگاه بسیار والایی برخوردار است. و علیرغم آن که درباره وی در میان روایت های شیعه، نکاتی به چشم می خورد که جملگی دارای جواب های روشن است، اما در این میان هرگز روایتی که شبهه تشبیه را در مورد او مطرح سازد، دیده نمی شود. در برخی از کتب تراجم اهل سنت، تلاش شده تا چنین وانمود سازد که وی از شیعه رویگردان شده است. در حالی که این مطلب در منابع شیعی نه تنها تأیید نشده بلکه در مقابل آن، اسناد غیر قابل انکار بسیاری موجود است. وی در سال 150 هجری قمری وفات یافته است.

احمد بن علی مقریزی زراریه را یک بار از مشبّهه، بار دیگر از امامیه و در بار سوم از غلاة رافضه به شمار آورده است.

نشوان حمیری در الحور العین می نویسد فطحیه می گویند زرارة بن اعین از ایشان بوده است.