اَثَریه (از اهل سنت): تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی « ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اثری را به صورت اَثَری <ref>به فتح الف...» ایجاد کرد)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۲۴ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۳:۵۶

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اثری را به صورت اَثَری [۱] ضبط کرده است. [۲]

(یا: اثریون؛ یا: اهل اثر)

از اهل سنت. [۳]

در المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار این نام به صورت اتریه [۴] ضبط شده است. [۵]

ایشان در اسماء و صفات خدا، مانند مسئلة رؤیت خدا و وجود داشتن خدا در جهت فوق، قائل به اثر [۶] می باشند. و بنابراین مقابل متکلمین و اهل نظر محسوب می شوند و معمولاً مراد از اثریه، حنابله و اهل حدیث می باشد.

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب می گوید [۷]: «اثری منسوب به اثر به معنای حدیث و طلب حدیث و متابعت از آن است. و ابوبکر سعید بن عبدالله بن علی اثری طوسی (ت:413 و م:490هـ. ق در نیشابور ) به نام اثری شهرت داشته است».

رشید رضا در تفسیر المنار می نویسد: «سلف و خلف یا اثریون و متکلمین همه اتفاق بر تنـزیه خدای تعالی از شباهت با خلق دارند. ». [۸]. مقصود او از خلف، متکلمین اشاعره بوده و از سلف نیز مراد وی همان اثریون است. وی در این کتاب مسائل و کلام بسیاری از کتب اهل سنت دربارة مسائلی که اشاره شد و اختلاف آن ها با یکدیگر را نقل می کند. بنابراین می توان گفت روشن ترین مصداق اثریه، حنابله می باشند.

احمد بن علی مقریزی [۹] نیز اثریه را اجمالاً از مشبّهه ذکر کرده است.

از دیگر مشاهیر این فرقه، زهیر اثری است که ابوالحسن اشعری در مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین [۱۰]، برای او بابی منعقد کرده است.

ابوالحسن اشعری در مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ضمن بیان اقوال زهیر اثری، ایشان را اصحاب زهیر اثری نامیده و از عنوان اثریه، ذکری به میان نیاورده است. [۱۱]

ضمناً باید توجه نمود که ابوالحسن اشعری (امام اشاعره ) پس از آن که از مذهب اعتزال روی گردان شد، آرای کلامی خویش را به دو گونه ابراز داشت؛ یکی در کتاب ابانة عن اصول الدیانة و دیگری در کتاب اللمع فی الرّد علی اهل الزیغ و البدع تبیین شده است. در کتاب اول، خود را تابع احمد بن حنبل معرفی کرده و از محدودة عقاید وی هیچ تجاوزی ننموده است؛ اما در کتاب دوم، مباحث کلامی را در مذهب خویش وارد کرده و از همین جاست که در آرای وی اختلافاتی دیده می شود. به عنوان مثال در همین کتاب دوم است که در مسئلة قَدَر قائل به کسب و در مسئلة خلق قرآن قائل به کلام نفسی شده است. و به واسطة این که ابوالحسن اشعری دارای دو وجهه می باشد، در میان اشاعره دو طرز فکر رایج است. یک عدّه، پیروان ابوالحسن اشعری صاحب لمع بوده و گروه دیگر تابع اشعری اثری می باشند. ضمن آن که باید اشاره کرد که همراه با ابانة کتاب دیگری نیز منتشر شده است که از اشعری دفاع می نماید و وی را تابع احمد بن حنبل می شمارد. لکن بواسطة همین دو رنگ بودن او، گروه حنابله، اشعری را به امامت خود نپذیرفته اند.

برای توضیح بیشتر رک: سلفیه.

دائرة المعارف تشیع گویا به اشتباه به نقل از « دبستان المذاهب، هفتاد و سه ملت و معرفة المذاهب » ایشان را از فرق شیعه برشمرده است، در حالی که در آن منابع به شیعه بودن ایشان اشاره نشده است. [۱۲]

پانویس

  1. به فتح الف و ثاء
  2. اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص28
  3. المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349 / هفتاد و سه ملت، ص69
  4. به تاء دو نقطه
  5. المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349
  6. به معنای مأثورات و احادیث منقوله
  7. اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص28
  8. تفسیر القرآن الکریم (المنار)، محمد رشید رضا، ج3، ص201
  9. المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص358
  10. مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص351
  11. مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص351
  12. دائرة المعارف تشیع، ج12، ص273