یحیی بن زید بن علی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [یحیی بن زید بن علی]] بن حسین بن [[علی بن ابی طالب]] علیهم السلام از بزرگان [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] است. وی پس از کشته شدن پدرش [[زید بن علی ]] به [[خراسان]] رفت. وی در [[خراسان]] پیشنهاد برخی از [[خوارج]] نسبت به قیام علیه بنی امیه را نپذیرفت و به [[بلخ]] رفت. مدتی در [[بلخ]] زندانی بود و سپس بنا به قولی از آنجا فرار کرده و به [[سرخس]] رفت. یحیی جنگ هایی با والیان بنی امیه داشت و در نهایت در جنگ با [[سلم احوز مازنی]] کشته شد. جسد وی را در [[جوزجان]] به دار آویخته که تا قیام | + | [یحیی بن زید بن علی]] بن حسین بن [[علی بن ابی طالب]] علیهم السلام از بزرگان [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] است. وی پس از کشته شدن پدرش [[زید بن علی ]] به [[خراسان]] رفت. وی در [[خراسان]] پیشنهاد برخی از [[خوارج]] نسبت به قیام علیه بنی امیه را نپذیرفت و به [[بلخ]] رفت. مدتی در [[بلخ]] زندانی بود و سپس بنا به قولی از آنجا فرار کرده و به [[سرخس]] رفت. یحیی جنگ هایی با والیان بنی امیه داشت و در نهایت در جنگ با [[سلم احوز مازنی]] کشته شد. جسد وی را در [[جوزجان]] به دار آویخته که تا قیام سیاه جامگان در آنجا به دار بود. [[ابومسلم خراسانی]] قاتلان وی را به چنگ آورده و کشت. <ref> [[الکامل فی التاریخ]]، [[ابن اثیر]]، ج6، ص344 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص470</ref> |
از دلاوران و قیام کنندگان بنی هاشم در زمان بنی امیه و پسر [[زید بن علی بن حسین|زید]] بن [[امام سجاد|علی]] امام [[زیدیه]] مي‌باشد. وی با پدرش زید در خروج بر بنی امیه شرکت کرد و بعد از کشته شدن پدر (122هـ. ق)، به [[بلخ]] رفت. نصر بن یسار به دستور یوسف بن عمر والی [[عراق]] او را به اسارت گرفت. اما ولید خلیفه اموی دستور داد تا او را آزاد کنند. یحیی به [[سرخس]] رفت و یک چند در آنجا بماند. عامل آنجا، او را از آنجا براند و او به [[بیهق]] رفت و با عامل [[نیشابور]] جنگ کرد و او را بکشت و به سوی [[هرات]] رفت. نصر بن یسار لشکر به دفع او فرستاد و وی در [[جوزجان|جوزجانان]] به قتل رسید و او را به دار آویختند و همچنان بر دار بماند تا [[ابومسلم خراسانی]] پدید آمد و بر [[خراسان]] استیلا یافت و جسد او را از دار فرود آوردند و دفن کردند. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسن مصاحب]]، ج2، ص3352</ref> | از دلاوران و قیام کنندگان بنی هاشم در زمان بنی امیه و پسر [[زید بن علی بن حسین|زید]] بن [[امام سجاد|علی]] امام [[زیدیه]] مي‌باشد. وی با پدرش زید در خروج بر بنی امیه شرکت کرد و بعد از کشته شدن پدر (122هـ. ق)، به [[بلخ]] رفت. نصر بن یسار به دستور یوسف بن عمر والی [[عراق]] او را به اسارت گرفت. اما ولید خلیفه اموی دستور داد تا او را آزاد کنند. یحیی به [[سرخس]] رفت و یک چند در آنجا بماند. عامل آنجا، او را از آنجا براند و او به [[بیهق]] رفت و با عامل [[نیشابور]] جنگ کرد و او را بکشت و به سوی [[هرات]] رفت. نصر بن یسار لشکر به دفع او فرستاد و وی در [[جوزجان|جوزجانان]] به قتل رسید و او را به دار آویختند و همچنان بر دار بماند تا [[ابومسلم خراسانی]] پدید آمد و بر [[خراسان]] استیلا یافت و جسد او را از دار فرود آوردند و دفن کردند. <ref> [[دائرة المعارف فارسی]]، [[غلامحسن مصاحب]]، ج2، ص3352</ref> | ||
نسخهٔ ۲۳ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۰:۳۷
[یحیی بن زید بن علی]] بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام از بزرگان زیدیه است. وی پس از کشته شدن پدرش زید بن علی به خراسان رفت. وی در خراسان پیشنهاد برخی از خوارج نسبت به قیام علیه بنی امیه را نپذیرفت و به بلخ رفت. مدتی در بلخ زندانی بود و سپس بنا به قولی از آنجا فرار کرده و به سرخس رفت. یحیی جنگ هایی با والیان بنی امیه داشت و در نهایت در جنگ با سلم احوز مازنی کشته شد. جسد وی را در جوزجان به دار آویخته که تا قیام سیاه جامگان در آنجا به دار بود. ابومسلم خراسانی قاتلان وی را به چنگ آورده و کشت. [۱]
از دلاوران و قیام کنندگان بنی هاشم در زمان بنی امیه و پسر زید بن علی امام زیدیه مي‌باشد. وی با پدرش زید در خروج بر بنی امیه شرکت کرد و بعد از کشته شدن پدر (122هـ. ق)، به بلخ رفت. نصر بن یسار به دستور یوسف بن عمر والی عراق او را به اسارت گرفت. اما ولید خلیفه اموی دستور داد تا او را آزاد کنند. یحیی به سرخس رفت و یک چند در آنجا بماند. عامل آنجا، او را از آنجا براند و او به بیهق رفت و با عامل نیشابور جنگ کرد و او را بکشت و به سوی هرات رفت. نصر بن یسار لشکر به دفع او فرستاد و وی در جوزجانان به قتل رسید و او را به دار آویختند و همچنان بر دار بماند تا ابومسلم خراسانی پدید آمد و بر خراسان استیلا یافت و جسد او را از دار فرود آوردند و دفن کردند. [۲]
پانويس
- ↑ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج6، ص344 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص470
- ↑ دائرة المعارف فارسی، غلامحسن مصاحب، ج2، ص3352
