سمیطیه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («سمیطیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
از [[شیعه]]. | از [[شیعه]]. | ||
| − | ایشان که منسوب به یحیی بن ابی السمیط می باشند، پس از [[امام صادق علیه السلام]]، به امامت [[محمد بن جعفر الصادق|محمد]] فرزند آن حضرت قائل شدند و پس از محمد نیز امامت را در اولاد او می دانند. <ref> [[فرق الشیعة]]، [[حسن بن موسی نوبختی]]، ص77 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص102 / [[المقالات و الفرق]]، [[سعد اشعری]]، ص87</ref> | + | ایشان که منسوب به [[یحیی بن ابی السمیط]] می باشند، پس از [[امام صادق علیه السلام]]، به امامت [[محمد بن جعفر الصادق|محمد]] فرزند آن حضرت قائل شدند و پس از محمد نیز امامت را در اولاد او می دانند. <ref> [[فرق الشیعة]]، [[حسن بن موسی نوبختی]]، ص77 / [[مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین]]، [[ابوالحسن اشعری]]، ج1، ص102 / [[المقالات و الفرق]]، [[سعد اشعری]]، ص87</ref> |
| − | برخی از نسخه های [[فرق الشیعة]]، این فرقه را [[سمطیه]] ضبط کرده و در حاشیه همان و به صورت نسخه بدل، به نام های [[شمطیه]]، [[شمیطیه]]، و | + | برخی از نسخه های [[فرق الشیعة]]، این فرقه را [[سمطیه]] ضبط کرده و در حاشیه همان و به صورت نسخه بدل، به نام های [[شمطیه]]، [[شمیطیه]]، و سمیطیه اشاره شده است. البته این درحالی است که همان نسخه رئیس این فرقه را یحیی بن ابی السمیط می نامد. <ref> [[فرق الشیعة]]، [[حسن بن موسی نوبختی]]، ص77</ref> [[عبدالقاهر بغدادی]] <ref> [[الفرق بین الفرق]]، [[عبدالقاهر بغدادی]]، ص80</ref> و [[شهفور اسفراینی]] <ref> [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص38</ref> نام این فرقه را شمیطیه منسوب به [[یحیی بن شمیط]] دانسته اند. |
| − | [[تنقیح المقال فی علم الرجال]]، یحیی بن ابی السمط را در نهایت ضعف دانسته و وی را شخص خبیثی معرفی می کند و در ادامه فرقه منسوب به او را | + | [[تنقیح المقال فی علم الرجال]]، یحیی بن ابی السمط را در نهایت ضعف دانسته و وی را شخص خبیثی معرفی می کند و در ادامه فرقه منسوب به او را سمطیه نامیده و تصریح می کند که ایشان قائل به امامت محمد بن جعفر معروف به دیباجه بوده اند. <ref> [[تنقیح المقال فی علم الرجال]]، [[عبدالله مامقانی]]، ج3، ص308</ref> |
| − | [[جاحظ]] نیز اشعاری را از معدان اعمی سمیطی نقل می کند که در وصف مذاهب مختلف است و در آن، مذهب خود را | + | [[جاحظ]] نیز اشعاری را از [[معدان اعمی سمیطی]] نقل می کند که در وصف مذاهب مختلف است و در آن، مذهب خود را سمیطیه خوانده و بر سایر مذاهب ترجیح می دهد. <ref> [[البیان و التببین]]، [[جاحظ]]، ج1، ص44 / [[کتاب الحیوان]]، [[جاحظ]]، ج1، ص366</ref> |
| − | می توان گفت که، قول به امامت محمد بن جعفر، عقیده ای بوده است که چند روزی اظهار شده و سپس از بین رفته است چرا که گویا محمد بن جعفر الصادق که به آراء [[زیدیه]] نزدیکتر بوده تا [[امامیه]]، در [[مکه]] به تحریک پسرش خروج کرده و سپس از امامت استعفا می دهد. او را در زمانی که [[حضرت رضا علیه السلام]] نزد [[مأمون عباسی|مأمون]] بود، به نزد | + | می توان گفت که، قول به امامت محمد بن جعفر، عقیده ای بوده است که چند روزی اظهار شده و سپس از بین رفته است چرا که گویا محمد بن جعفر الصادق که به آراء [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] نزدیکتر بوده تا [[امامیه]]، در [[مکه]] به تحریک پسرش خروج کرده و سپس از امامت استعفا می دهد. او را در زمانی که [[حضرت رضا علیه السلام]] نزد [[مأمون عباسی|مأمون]] بود، به نزد مأمون برده اند و وی مورد احترام حضرت رضا (علیه السلام) و مأمون واقع شده است. <ref> [[بحار الانوار الجامعة لدرر الاخبار ائمة الاطهار]]، [[علامه مجلسی]]، ج49، ص33و299 / [[تاریخ الرسل و الملوک]]، [[ابن جریر طبری]]، ج7، ص444</ref> |
| − | عبدالحمید در حواشی [[الفرق بین الفرق]] این شاعر را به نقل از نسخه ای از البیان، معدان شمیطی نامیده است. در چاپ های موجود [[البیان و التببین]] نیز نام وی شمیطی آمده و مصحح کتاب، آن را به صورت شُمَیطی (به صورت مصغر) ضبط کرده است. <ref> [[البیان و التببین]]، [[جاحظ]]، به تصحیح ابراهیم شمس | + | عبدالحمید در حواشی [[الفرق بین الفرق]] این شاعر را به نقل از نسخه ای از البیان، معدان شمیطی نامیده است. در چاپ های موجود [[البیان و التببین]] نیز نام وی شمیطی آمده و مصحح کتاب، آن را به صورت شُمَیطی (به صورت مصغر) ضبط کرده است. <ref> [[البیان و التببین]]، [[جاحظ]]، به تصحیح [[ابراهیم شمس الدین]]، ج1، ص43 / [[الفرق بین الفرق]]، با حواشی [[محمد عبدالحمید]]، ص80</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۱:۱۵
از شیعه.
ایشان که منسوب به یحیی بن ابی السمیط می باشند، پس از امام صادق علیه السلام، به امامت محمد فرزند آن حضرت قائل شدند و پس از محمد نیز امامت را در اولاد او می دانند. [۱]
برخی از نسخه های فرق الشیعة، این فرقه را سمطیه ضبط کرده و در حاشیه همان و به صورت نسخه بدل، به نام های شمطیه، شمیطیه، و سمیطیه اشاره شده است. البته این درحالی است که همان نسخه رئیس این فرقه را یحیی بن ابی السمیط می نامد. [۲] عبدالقاهر بغدادی [۳] و شهفور اسفراینی [۴] نام این فرقه را شمیطیه منسوب به یحیی بن شمیط دانسته اند.
تنقیح المقال فی علم الرجال، یحیی بن ابی السمط را در نهایت ضعف دانسته و وی را شخص خبیثی معرفی می کند و در ادامه فرقه منسوب به او را سمطیه نامیده و تصریح می کند که ایشان قائل به امامت محمد بن جعفر معروف به دیباجه بوده اند. [۵]
جاحظ نیز اشعاری را از معدان اعمی سمیطی نقل می کند که در وصف مذاهب مختلف است و در آن، مذهب خود را سمیطیه خوانده و بر سایر مذاهب ترجیح می دهد. [۶]
می توان گفت که، قول به امامت محمد بن جعفر، عقیده ای بوده است که چند روزی اظهار شده و سپس از بین رفته است چرا که گویا محمد بن جعفر الصادق که به آراء زیدیه نزدیکتر بوده تا امامیه، در مکه به تحریک پسرش خروج کرده و سپس از امامت استعفا می دهد. او را در زمانی که حضرت رضا علیه السلام نزد مأمون بود، به نزد مأمون برده اند و وی مورد احترام حضرت رضا (علیه السلام) و مأمون واقع شده است. [۷]
عبدالحمید در حواشی الفرق بین الفرق این شاعر را به نقل از نسخه ای از البیان، معدان شمیطی نامیده است. در چاپ های موجود البیان و التببین نیز نام وی شمیطی آمده و مصحح کتاب، آن را به صورت شُمَیطی (به صورت مصغر) ضبط کرده است. [۸]
پانویس
- ↑ فرق الشیعة، حسن بن موسی نوبختی، ص77 / مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص102 / المقالات و الفرق، سعد اشعری، ص87
- ↑ فرق الشیعة، حسن بن موسی نوبختی، ص77
- ↑ الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص80
- ↑ التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص38
- ↑ تنقیح المقال فی علم الرجال، عبدالله مامقانی، ج3، ص308
- ↑ البیان و التببین، جاحظ، ج1، ص44 / کتاب الحیوان، جاحظ، ج1، ص366
- ↑ بحار الانوار الجامعة لدرر الاخبار ائمة الاطهار، علامه مجلسی، ج49، ص33و299 / تاریخ الرسل و الملوک، ابن جریر طبری، ج7، ص444
- ↑ البیان و التببین، جاحظ، به تصحیح ابراهیم شمس الدین، ج1، ص43 / الفرق بین الفرق، با حواشی محمد عبدالحمید، ص80
