اَثَریه (از اهل سنت): تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
ایشان در اسماء و صفات خدا، مانند مسئلة رؤیت خدا و وجود داشتن خدا در جهت فوق، قائل به اثر <ref>به معنای مأثورات و احادیث منقوله</ref> می باشند. و بنابراین مقابل متکلمین و [[اهل نظر]] محسوب می شوند و معمولاً مراد از اثریه، [[حنابله]] و [[اهل حدیث (اصحاب حدیث)|اهل حدیث]] می باشد. | ایشان در اسماء و صفات خدا، مانند مسئلة رؤیت خدا و وجود داشتن خدا در جهت فوق، قائل به اثر <ref>به معنای مأثورات و احادیث منقوله</ref> می باشند. و بنابراین مقابل متکلمین و [[اهل نظر]] محسوب می شوند و معمولاً مراد از اثریه، [[حنابله]] و [[اهل حدیث (اصحاب حدیث)|اهل حدیث]] می باشد. | ||
| − | [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]] می گوید <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج1، ص28</ref>: «اثری منسوب به اثر به معنای حدیث و طلب حدیث و متابعت از آن است. و ابوبکر سعید بن عبدالله بن علی اثری طوسی (ت:413 و م:490هـ. ق در [[نیشابور]] ) به نام اثری شهرت داشته است». | + | [[ابن اثیر]] در [[اللباب فی تهذیب الانساب]] می گوید <ref> [[اللباب فی تهذیب الانساب]]، [[ابن اثیر]]، ج1، ص28</ref>: «اثری منسوب به اثر به معنای حدیث و طلب حدیث و متابعت از آن است. و [[ابوبکر سعید بن عبدالله بن علی اثری طوسی]] (ت:413 و م:490هـ. ق در [[نیشابور]] ) به نام اثری شهرت داشته است». |
[[رشید رضا]] در [[تفسیر المنار]] می نویسد: «سلف و خلف یا اثریون و متکلمین همه اتفاق بر تنـزیه خدای تعالی از شباهت با خلق دارند. ». <ref> [[تفسیر القرآن الکریم (المنار)]]، محمد [[رشید رضا]]، ج3، ص201</ref>. مقصود او از خلف، متکلمین [[اشاعره]] بوده و از سلف نیز مراد وی همان اثریون است. وی در این کتاب مسائل و کلام بسیاری از کتب [[اهل سنت]] دربارة مسائلی که اشاره شد و اختلاف آن ها با یکدیگر را نقل می کند. بنابراین می توان گفت روشن ترین مصداق [[اثریه]]، [[حنابله]] می باشند. | [[رشید رضا]] در [[تفسیر المنار]] می نویسد: «سلف و خلف یا اثریون و متکلمین همه اتفاق بر تنـزیه خدای تعالی از شباهت با خلق دارند. ». <ref> [[تفسیر القرآن الکریم (المنار)]]، محمد [[رشید رضا]]، ج3، ص201</ref>. مقصود او از خلف، متکلمین [[اشاعره]] بوده و از سلف نیز مراد وی همان اثریون است. وی در این کتاب مسائل و کلام بسیاری از کتب [[اهل سنت]] دربارة مسائلی که اشاره شد و اختلاف آن ها با یکدیگر را نقل می کند. بنابراین می توان گفت روشن ترین مصداق [[اثریه]]، [[حنابله]] می باشند. | ||
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۲۲
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب اثری را به صورت اَثَری [۱] ضبط کرده است. [۲]
در المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار این نام به صورت اتریه [۴] ضبط شده است. [۵]
ایشان در اسماء و صفات خدا، مانند مسئلة رؤیت خدا و وجود داشتن خدا در جهت فوق، قائل به اثر [۶] می باشند. و بنابراین مقابل متکلمین و اهل نظر محسوب می شوند و معمولاً مراد از اثریه، حنابله و اهل حدیث می باشد.
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب می گوید [۷]: «اثری منسوب به اثر به معنای حدیث و طلب حدیث و متابعت از آن است. و ابوبکر سعید بن عبدالله بن علی اثری طوسی (ت:413 و م:490هـ. ق در نیشابور ) به نام اثری شهرت داشته است».
رشید رضا در تفسیر المنار می نویسد: «سلف و خلف یا اثریون و متکلمین همه اتفاق بر تنـزیه خدای تعالی از شباهت با خلق دارند. ». [۸]. مقصود او از خلف، متکلمین اشاعره بوده و از سلف نیز مراد وی همان اثریون است. وی در این کتاب مسائل و کلام بسیاری از کتب اهل سنت دربارة مسائلی که اشاره شد و اختلاف آن ها با یکدیگر را نقل می کند. بنابراین می توان گفت روشن ترین مصداق اثریه، حنابله می باشند.
احمد بن علی مقریزی [۹] نیز اثریه را اجمالاً از مشبّهه ذکر کرده است.
از دیگر مشاهیر این فرقه، زهیر اثری است که ابوالحسن اشعری در مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین [۱۰]، برای او بابی منعقد کرده است.
ابوالحسن اشعری در مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ضمن بیان اقوال زهیر اثری، ایشان را اصحاب زهیر اثری نامیده و از عنوان اثریه، ذکری به میان نیاورده است. [۱۱]
ضمناً باید توجه نمود که ابوالحسن اشعری (امام اشاعره ) پس از آن که از مذهب اعتزال روی گردان شد، آرای کلامی خویش را به دو گونه ابراز داشت؛ یکی در کتاب ابانة عن اصول الدیانة و دیگری در کتاب اللمع فی الرّد علی اهل الزیغ و البدع تبیین شده است. در کتاب اول، خود را تابع احمد بن حنبل معرفی کرده و از محدودة عقاید وی هیچ تجاوزی ننموده است؛ اما در کتاب دوم، مباحث کلامی را در مذهب خویش وارد کرده و از همین جاست که در آرای وی اختلافاتی دیده می شود. به عنوان مثال در همین کتاب دوم است که در مسئلة قَدَر قائل به کسب و در مسئلة خلق قرآن قائل به کلام نفسی شده است. و به واسطة این که ابوالحسن اشعری دارای دو وجهه می باشد، در میان اشاعره دو طرز فکر رایج است. یک عدّه، پیروان ابوالحسن اشعری صاحب لمع بوده و گروه دیگر تابع اشعری اثری می باشند. ضمن آن که باید اشاره کرد که همراه با ابانة کتاب دیگری نیز منتشر شده است که از اشعری دفاع می نماید و وی را تابع احمد بن حنبل می شمارد. لکن بواسطة همین دو رنگ بودن او، گروه حنابله، اشعری را به امامت خود نپذیرفته اند.
برای توضیح بیشتر رک: سلفیه.
دائرة المعارف تشیع گویا به اشتباه به نقل از « دبستان المذاهب، هفتاد و سه ملت و معرفة المذاهب » ایشان را از فرق شیعه برشمرده است، در حالی که در آن منابع به شیعه بودن ایشان اشاره نشده است. [۱۲]
پانویس
- ↑ به فتح الف و ثاء
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص28
- ↑ المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349 / هفتاد و سه ملت، ص69
- ↑ به تاء دو نقطه
- ↑ المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص349
- ↑ به معنای مأثورات و احادیث منقوله
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص28
- ↑ تفسیر القرآن الکریم (المنار)، محمد رشید رضا، ج3، ص201
- ↑ المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص358
- ↑ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص351
- ↑ مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص351
- ↑ دائرة المعارف تشیع، ج12، ص273
