واقفه (از خوارج اِباضیه)

از خوارج اِباضیه.

شهفور اسفراینی می نویسد: « خوارج اِباضیه در این که آیا می توان به مخالفین، کنیز فروخت اختلاف کردند. ابراهیمیه (پیروان کسی که به نام ابراهیم)، به این امر فتوی دادند و فردی به نام میمون از این فتوی تبرّی جست. ابراهیمیه به آیه «احل الله البیع» تمسک می جستند. در این میان گروهی توقف کردند».

شهفور اسفراینی در بیان این فرقه از لفظ واقفه استفاده نکرده است، لکن با توجه به این که نشوان حمیری در الحور العین چنین نام گذاری را مرتکب شده، نوشته شهفور اسفراینی نیز برای تشریح مطلب، مورد اشاره قرار گرفت.

نشوان حمیری در الحور العین ایشان را از خوارج دانسته و به اباضی بودن ایشان اشاره ای ندارد. ضمن این که محمد جواد مشکور، الحور العین را از زمره منابع « واقفه» ذکر کرده که اشتباه است.