مَعبَدیه
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب، مَعْبَدی را به فتح میم، سکون عین و فتح باء ضبط کرده است. [۱]
از عقایدی که مخصوص ایشان می باشد آن است که مدتی بر این عقیده بودند که اگر عبیدشان مالدار شوند، می توان زکات آن ها را گرفت و اگر فقیر شوند می توان به آن ها زکات داد، ایشان پس از مدتی، این رأی را خطا دانسته و از این عقیده برگشتند، ولی از کسانی که طبق عقیده اولشان عمل کرده بودند تبری نجستند، در این هنگام یکی از آن ها به نام معبد گفت: حال که شما از کسانی که این کار را کرده اند تبری نمی کنید، پس ما هم برطبق همان رأی اول عمل می کنیم. وی بر همان رأی خطا باقی ماند و ثعالبه از او و پیروانش تبری کردند. [۲]
محمد شهرستانی می گوید: « معبدیه پیـروان معبـد بن عبـدالرحمن از ثعالبه اند، او با اخنس در خطائی که در تزویج زنان مسلمان کرد، مخالفت نمود و با ثعلبه در حکمی که در جواز زکات گرفتن از عبید داشتند، مخالف بود و می گفت از ثعلبه برای این حکم تبری نمی کنم و دست از اجتهاد خودم برنمی دارم و می گفت در حال تقیه می توان همه سهام صدقه را یک سهم قرار داد».
پانویس
- ↑ اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج3، ص230
- ↑ اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، فخر رازی، ص56 / البدء و التاریخ، مطهر مقدسی، ج5، ص135 / تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص43 / التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص57 / الحور العین، نشوان حمیری، ص172 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص118 / اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج3، ص231 / مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص180 / الملل و النحل، محمد شهرستانی، ج1، ص118 / المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص355 / نفائس الفنون فی عرایس العیون، شمس الدین محمد آملی، ج2، ص274