مَعبَدیه

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب، مَعْبَدی را به فتح میم، سکون عین و فتح باء ضبط کرده است.

از خوارج عجارده ثعالبه.

از عقایدی که مخصوص ایشان می باشد آن است که مدتی بر این عقیده بودند که اگر عبیدشان مالدار شوند، می توان زکات آن ها را گرفت و اگر فقیر شوند می توان به آن ها زکات داد، ایشان پس از مدتی، این رأی را خطا دانسته و از این عقیده برگشتند، ولی از کسانی که طبق عقیده اولشان عمل کرده بودند تبری نجستند، در این هنگام یکی از آن ها به نام معبد گفت: حال که شما از کسانی که این کار را کرده اند تبری نمی کنید، پس ما هم برطبق همان رأی اول عمل می کنیم. وی بر همان رأی خطا باقی ماند و ثعالبه از او و پیروانش تبری کردند.

محمد شهرستانی می گوید: « معبدیه پیـروان معبـد بن عبـدالرحمن از ثعالبه اند، او با اخنس در خطائی که در تزویج زنان مسلمان کرد، مخالفت نمود و با ثعلبه در حکمی که در جواز زکات گرفتن از عبید داشتند، مخالف بود و می گفت از ثعلبه برای این حکم تبری نمی کنم و دست از اجتهاد خودم برنمی دارم و می گفت در حال تقیه می توان همه سهام صدقه را یک سهم قرار داد».