اخنسیه: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۲۰:۱۱

از خوارج ثعالبه.

ابن العتائقی نام این فرقه را احنسیه ^[۱] ضبط کرده است. ^[۲]

ایشان می گویند اگر انسان فقیر گردد می تواند از زکات بنده اش استفاده کند. ^[۳]

دانشنامه جهان اسلام ثعالبه را به شش فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: فرقه ای که بعد از ثعلبة بن عامر به امامت فرد دیگری قائل نشدند، معبدیه، اخنسیه، شیبانیه، رُشَیدیه (یا: رُشَیدیه ) و مکرِّمیه. این دانشنامه اخنسیه را چنین معرفی می کند: « اخنسیه پیروان شخصی به نام اخنس بوده اند. وی که در ابتدا با دیگر ثعالبه در موالات کودکان هم نظر بود، از نظر آن ها بازگشت و گفت درباره همه کسانی که در وضع تقیه قرار دارند، باید از اظهار نظر احتراز کرد ^[۴]. اگر ایمان کسی ثابت شد، باید با او با موالات رفتار کرد و اگر به کفر شناخته شد، باید از وی برائت جست. اخنسیه کشتن پنهانی را روا نمی دانستند و اگر اهل قبله قبل از شروع جنگ با آن ها، خواهان صلح می شدند می پذیرفته اند. از دیگر اقوال منسوب به اخنسیه، جایز دانستن نکاح زنان مسلمان با مشرکان است. » ^[۵]

رک: نسویه.

پانویس

1. ↑ به حاء معجمه
2. ↑ ترجمه رسالة الفارقة و ملحة الفائقة، ابن العتائقی، به ترجمه ابراهیم وحید دامغان ی، مجله معارف اسلامی، شماره دوم، اسفند1345، ص99
3. ↑ اعتقادات فِرَق المسلمین و المشرکین، فخر رازی، ص46 / البدء و التاریخ، مطهر مقدسی، ج5، ص134 / تبصرة العوام، مرتضی رازی، ص42 / التبصیر فی الدین، شهفور اسفراینی، ص57 / تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص40 / الحور العین، نشوان حمیری، ص172 / الفرق بین الفرق، عبدالقاهر بغدادی، ص118 / اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج1، ص35 / مقالات الاسلامیین و اختلاف المصلین، ابوالحسن اشعری، ج1، ص180 / الملل و النحل، محمد شهرستانی، ج1، ص118 / نفائس الفنون فی عرایس العیون، شمس الدین محمد آملی، ج2، ص274
4. ↑ توقف
5. ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج9، ص50