حمدون بن احمد قصار

ابوصلاح حمدون بن احمـد بن عمـاره نیشابوری، از شیـوخ صوفیه در قرن سوم هجری قمری است. وی را قدوة الملامتیه لقب داده و در عین حال پای بند به احکام شریعت معرفی کرده اند. عبدالرحمان جامی و ابن جوزی وی را در فقه، مایل به مذهب سفیان ثوری دانسته و محمد بن احمد ذهبی مي‌نویسد: وی ملامت را عبارت از خوف قَدَریه و رجـاء مرجئه معـرفی مي‌کـرد. حاجی حمدون قصّار را از طبقه اول دانستـه و مي‌گوید: وی در نیشابور طریق ملامت را انتشار داد. عبدالرحمان جامی از جنید بغدادی نقل مي‌کند که اگر قرار بود بعد از احمد مرسل صلی الله علیه و آله پیامبر باشد، از ایشان بود. وی به سال 271 هجری قمری در نیشابور وفات یافته و در همان شهر مدفون گردیده است.