حمدون بن احمد قصار
از دایره المعارف فرق اسلامی
ابوصلاح حمدون بن احمـد بن عمـاره نیشابوری، از شیـوخ صوفیه در قرن سوم هجری قمری است. وی را قدوة الملامتیه لقب داده و در عین حال پای بند به احکام شریعت معرفی کرده اند. عبدالرحمان جامی و ابن جوزی وی را در فقه، مایل به مذهب سفیان ثوری دانسته و محمد بن احمد ذهبی مي‌نویسد: وی ملامت را عبارت از خوف قَدَریه و رجـاء مرجئه معـرفی مي‌کـرد. حاجی حمدون قصّار را از طبقه اول دانستـه و مي‌گوید: وی در نیشابور طریق ملامت را انتشار داد. جامی از جنید بغدادی نقل مي‌کند که اگر قرار بود بعد از احمد مرسل (صلی الله علیه و آله) پیامبر باشد، از ایشان بود. وی به سال 271 هجری قمری در نیشابور وفات یافته و در همان شهر مدفون گردیده است. [۱]
پانويس
- ↑ سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج10، ص459 / طبقـات الصوفیة، سلمی، ص123 / المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ابن جوزی، ج7، ص199 / نفحات الانس، عبدالرحمان جامی، ص59
