ناصریه (از صوفیه شاذلیه)

از صوفیه شاذلیه.

ايشان پيروان محمد بن ناصرالدين درعي (م:1085هـ.ق) مي باشند.

لويي ماسينيون ايشان را فرع شاذليه در مراکش در قرن هفدهم ميلادي ضبط کرده و مي نويسد از ايشـان فرع شَبِيّه متفـرع شده است.

تری مینگهام با اشاره به فرقه راشدیه (یا: یوسفیه) ایشان را پیروان احمد بن یوسف ملبانی راشدی(احتمالاً ملیانی درست است، هرچند در كتاب مذكور ملبانی با 6 موحّده ضبط شده است) (1524میلادی/931ق) معرفی می کند. راشدیه خود به سه طریقه غازیه (پیروان ابوالحسن بن قاسم غازی، م: 1526میلادی، شاگرد احمد راشدی)، سهیلیه (پیروان محمد بن عبدالرحمن سهیلی، شاگرد احمد راشدی) و ناصریه (پیروان محمد بن ناصرالدین الدرعی، م: 1674میلادی / 1085ق) تقسیم می شود. سهیلیه نیز خود به دو طریقه شیخیه و کرزازیه (پیروان احمد بن موسی کرزازی، م: 1607میلادی / 1016ق) تقسیم شده است. شیخیه که پیروان عبدالقادر بن محمد (م: 1614میلادی / 1023ق) می باشند، در سال 1780 میلادی، به دو فرقه شراحبه و حرایه تقسیم شده اند.