ناصریه (از صوفیه شاذلیه)

از صوفیه شاذلیه.

ايشان پيروان محمد بن ناصرالدين درعي (م:1085هـ.ق) مي باشند.

لويي ماسينيون ايشان را فرع شاذليه در مراکش در قرن هفدهم ميلادي ضبط کرده و مي نويسد از ايشـان فرع شَبِيّه متفـرع شده است.

تری مینگهام با اشاره به فرقه راشدیه (همان یوسفیه) ایشان را پیروان احمد بن یوسف ملبانی راشدی(احتمالاً ملیانی درست است، هرچند در كتاب مذكور ملبانی با 6 موحّده ضبط شده است) (1524میلادی/931ق) معرفی می کند. راشدیه خود به سه طریقه غازیه (پیروان ابوالحسن بن قاسم غازی، م: 1526میلادی، شاگرد احمد راشدی)، سهیلیه (پیروان محمد بن عبدالرحمن سهیلی، شاگرد احمد راشدی) و ناصریه (پیروان محمد بن ناصرالدین الدرعی، م: 1674میلادی / 1085ق) تقسیم می شود. سهیلیه نیز خود به دو طریقه شیخیه و کرزازیه (پیروان احمد بن موسی کرزازی، م: 1607میلادی / 1016ق) تقسیم شده است. شیخیه که پیروان عبدالقادر بن محمد (م: 1614میلادی / 1023ق) می باشند، در سال 1780 میلادی، به دو فرقه شراحبه و حرایه تقسیم شده اند.