خواجگان: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
(صفحه‌ای تازه حاوی « از جنیدیه (از صوفیه). <ref> فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص312</ref> ...» ایجاد کرد) |
|||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
از [[جنیدیه (از صوفیه)]]. <ref> [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص312</ref> | از [[جنیدیه (از صوفیه)]]. <ref> [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص312</ref> | ||
| − | [[مدرسی چهاردهی]] می نویسد: «طریقه [[خواجگان]] دنباله طریقه خواجه یوسف همدانی | + | [[مدرسی چهاردهی]] می نویسد: «طریقه [[خواجگان]] دنباله طریقه خواجه یوسف همدانی (440ـ 535 هـ. ق) و خواجه عبدالخالق غجدوانی (م:575 هـ. ق) است. خواجه، مرامِ اویسی داشت. » <ref> [[سلسله های صوفیه ایران]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص64</ref> |
[[لویی ماسینیون]] در [[دائرة المعارف الاسلامیة]] می نویسد: «از [[جنیدیه]]، فرقه ای ناشی شده که امروزه به سه طریقه مهم: [[خواجگان]] (پیروان یوسف همدانی م:1140م)، [[کبراویه]] (پیروان کبری (م:1221م) و [[قادریه]] تقسیم می شوند. و برخی به این سه طریقه، طریقه های [[چَشتیه]] و [[رفاعیه مدنیه]] (که بعدها [[شاذلیه]] شد) را اضافه کرده اند و آن ها را پنج طریقه اولیه دانسته اند. » <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص175</ref> | [[لویی ماسینیون]] در [[دائرة المعارف الاسلامیة]] می نویسد: «از [[جنیدیه]]، فرقه ای ناشی شده که امروزه به سه طریقه مهم: [[خواجگان]] (پیروان یوسف همدانی م:1140م)، [[کبراویه]] (پیروان کبری (م:1221م) و [[قادریه]] تقسیم می شوند. و برخی به این سه طریقه، طریقه های [[چَشتیه]] و [[رفاعیه مدنیه]] (که بعدها [[شاذلیه]] شد) را اضافه کرده اند و آن ها را پنج طریقه اولیه دانسته اند. » <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص175</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۸:۰۰
از جنیدیه (از صوفیه). [۱]
مدرسی چهاردهی می نویسد: «طریقه خواجگان دنباله طریقه خواجه یوسف همدانی (440ـ 535 هـ. ق) و خواجه عبدالخالق غجدوانی (م:575 هـ. ق) است. خواجه، مرامِ اویسی داشت. » [۲]
لویی ماسینیون در دائرة المعارف الاسلامیة می نویسد: «از جنیدیه، فرقه ای ناشی شده که امروزه به سه طریقه مهم: خواجگان (پیروان یوسف همدانی م:1140م)، کبراویه (پیروان کبری (م:1221م) و قادریه تقسیم می شوند. و برخی به این سه طریقه، طریقه های چَشتیه و رفاعیه مدنیه (که بعدها شاذلیه شد) را اضافه کرده اند و آن ها را پنج طریقه اولیه دانسته اند. » [۳]
لویی ماسینیون ایشان را طریقتی فارسی معرفی کرده و می نویسد در ترکستان انتشار دارند. وی این فرقه را همان یسویه برمی شمارد، در حالی که در شرح یسویه این فرقه را شعبه ای از خواجگان معرفی می کند. [۴]
پانویس
- ↑ فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص312
- ↑ سلسله های صوفیه ایران، مدرسی چهاردهی، ص64
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص175
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص187
