خواجگان: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | از | + | از [[صوفیه جنیدیه]]. <ref> [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص312</ref> |
[[مدرسی چهاردهی]] می نویسد: «طریقه خواجگان دنباله طریقه [[خواجه یوسف همدانی]] (440ـ 535 هـ. ق) و [[خواجه عبدالخالق غجدوانی]] (م:575 هـ. ق) است. [[خواجه مرامِ اویسی]] داشت. » <ref> [[سلسله های صوفیه ایران]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص64</ref> | [[مدرسی چهاردهی]] می نویسد: «طریقه خواجگان دنباله طریقه [[خواجه یوسف همدانی]] (440ـ 535 هـ. ق) و [[خواجه عبدالخالق غجدوانی]] (م:575 هـ. ق) است. [[خواجه مرامِ اویسی]] داشت. » <ref> [[سلسله های صوفیه ایران]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص64</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۴۴
از صوفیه جنیدیه. [۱]
مدرسی چهاردهی می نویسد: «طریقه خواجگان دنباله طریقه خواجه یوسف همدانی (440ـ 535 هـ. ق) و خواجه عبدالخالق غجدوانی (م:575 هـ. ق) است. خواجه مرامِ اویسی داشت. » [۲]
لویی ماسینیون در دائرة المعارف الاسلامیة می نویسد: «از جنیدیه، فرقه ای ناشی شده که امروزه به سه طریقه مهم: خواجگان (پیروان یوسف همدانی م:1140م)، کبراویه (پیروان کبری (م:1221م) و قادریه تقسیم می شوند. و برخی به این سه طریقه، طریقه های چَشتیه و رفاعیه مدنیه (که بعدها شاذلیه شد) را اضافه کرده اند و آن ها را پنج طریقه اولیه دانسته اند. » [۳]
لویی ماسینیون ایشان را طریقتی فارسی معرفی کرده و می نویسد در ترکستان انتشار دارند. وی این فرقه را همان یسویه برمی شمارد، در حالی که در شرح یسویه این فرقه را شعبه ای از خواجگان معرفی می کند. [۴]
پانویس
- ↑ فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص312
- ↑ سلسله های صوفیه ایران، مدرسی چهاردهی، ص64
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص175
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص187
