حمدون بن احمد قصار: تفاوت بین نسخه‌ها

ابوصلاح حمدون بن احمـد بن عمـاره نیشابوری، از شیـوخ [[صوفیه]] در قرن سوم هجری قمری است. وی را قدوة الملامتیه لقب داده و در عین حال پای بند به احکام شریعت معرفی کرده اند. [[عبدالرحمان جامی]] و [[ابن جوزی]] وی را در فقه، مایل به مذهب [[سفیان ثوری]] دانسته و [[محمد بن احمد ذهبی]] مي‌نویسد: وی ملامت را عبارت از خوف [[قَدَریه]] و رجـاء [[مرجئه]] معـرفی مي‌کـرد. حاجی حمدون قصّار را از طبقه اول دانستـه و مي‌گوید: وی در [[نیشابور]] طریق ملامت را انتشار داد. جامی از [[جنید بغدادی]] نقل مي‌کند که اگر قرار بود بعد از احمد مرسل (صلی الله علیه و آله) پیامبر باشد، از ایشان بود. وی به سال 271 هجری قمری در نیشابور وفات یافته و در همان شهر مدفون گردیده است. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج10، ص459 / [[طبقـات الصوفیة]]، [[سلمی]]، ص123 / [[المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم]]، [[ابن جوزی]]، ج7، ص199 / [[نفحات الانس]]، [[عبدالرحمان جامی]]، ص59</ref>