فقراء: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
(صفحه‌ای تازه حاوی « همان دراویش (همان صوفیه) . نامی که بر عموم متصوفه اطلاق می شود. این نام ب...» ایجاد کرد) |
|||
| (یک نسخهٔ متوسط توسط کاربر دیگری نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | همان [[دراویش ( | + | همان [[دراویش (مطلق صوفیه)|دراویش]]. |
نامی که بر عموم [[متصوفه]] اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص12</ref> | نامی که بر عموم [[متصوفه]] اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص12</ref> | ||
| − | + | [[زین العابدین شیروانی]] در [[ریاض السیاحة]] می نویسد: «طالبان آخرت چهار فرقه اند: [[زهّاد]]، فقرا، [[خدام]]، [[عباد]]. » <ref> [[ریاض السیاحة]]، [[زین العابدین شیروانی]]، ص314</ref> | |
| − | [[ | + | [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م:380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مأخذ [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها « [[غرباء]] » می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «[[سیاحین]]» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « [[اهل دیار]] » و « [[شکفتیه]] » می خوانند و اهل [[شام]] ایشان را « [[جوعیه]] » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، «فقراء» نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref> |
| + | |||
| + | رک: [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]]. | ||
| − | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۰
همان دراویش.
نامی که بر عموم متصوفه اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. [۱]
زین العابدین شیروانی در ریاض السیاحة می نویسد: «طالبان آخرت چهار فرقه اند: زهّاد، فقرا، خدام، عباد. » [۲]
محمد بن ابراهیم کلاباذی (م:380هـ. ق) در کتاب التعرّف لمذهب اهل التصوف، که از قدیمی ترین مأخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها « غرباء » می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «سیاحین» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « اهل دیار » و « شکفتیه » می خوانند و اهل شام ایشان را « جوعیه » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، «فقراء» نامیده می شوند. [۳]
رک: صوفیه.
