فقراء
از دایره المعارف فرق اسلامی
همان دراویش.
نامی که بر عموم متصوفه اطلاق می شود. این نام بالخصوص در قرن چهارم هجری قمری رواج داشته است. [۱]
زین العابدین شیروانی در ریاض السیاحة می نویسد: «طالبان آخرت چهار فرقه اند: زهّاد، فقرا، خدام، عباد. » [۲]
محمد بن ابراهیم کلاباذی (م:380هـ. ق) در کتاب التعرّف لمذهب اهل التصوف، که از قدیمی ترین مأخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها « غرباء » می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «سیاحین» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « اهل دیار » و « شکفتیه » می خوانند و اهل شام ایشان را « جوعیه » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، «فقراء» نامیده می شوند. [۳]
رک: صوفیه.
