خنّاقون: تفاوت بین نسخه‌ها
| (۹ نسخه‌های متوسط توسط ۲ کاربران نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | [[جاحظ]] در [[کتاب الحیوان]] سه شعر از [[حماد راویه]] نقل می کند که در مورد قبائل و فرقی است که متهم به خنق (خفه کردن مردم) بوده اند. از جمله این فرق، پیروان [[ابوالجارود زیاد اعمی]]، رئیس [[جارودیه زیدیه]]، می باشند. <ref> [[کتاب الحیوان]]، [[جاحظ]]، ج1، ص346</ref> | ||
| − | + | شعر مذکور در کتاب الحیوان چنین است: | |
| − | + | اذا سـرتَ فی عِجْل فسِر فی صحاب *** و کنـدة فاحـذرهـا حِـذارَک للخَسْف | |
| − | + | و فی شیعـة الاعمـی زیـار و غیلـةٌ *** و قَشـب و اعمــالٌ لجـندلـة القَـذْف | |
| − | + | در دو نسخه از چاپ های کتاب الحیوان، سخن از زیار (به راء) رفته است و نه زیاد اعمی (به دال)، اما [[آیت الله سید مهدی روحانی]] نام وی را به نقل از کتاب الحیوان «زیاد» ضبط کرده است. <ref> [[کتاب الحیوان]]، [[جاحظ]]، ج1، ص364</ref> | |
| − | + | [[معدان سمیطی]] نیز در قصیده خود که در آن فرق اسلامی را مورد اشاره قرار می دهد، از مغیرة با عنوان مغتال (تروریست) یاد می کند. <ref>همان، ص366</ref> | |
| − | + | قصیده مذکور چنین است: | |
| − | + | حبشـی و کافر سبیـانی *** حـربـی و نـاسـخ قتّـال | |
| − | + | تلک تیمیةٌ و هاتیک صمـت *** ثـم دین المغـیـرة المغتـال | |
| + | <ref> [[کتاب الحیوان]]، [[جاحظ]]، ج1، ص366</ref> | ||
| − | + | هم چنین [[ابن قتیبه]] در [[المعارف]] می گوید « خناقون از [[منصوریه (از غلاة شیعه همان کسفیه)|منصوریه]] اند». <ref>[[المعارف]]، [[ابن قتیبه]]، ص206</ref> در [[الحور العین]] نیز آمده است: « [[حُسینیه (از غلاة منصوریه)|حسینیه]] از منصوریه، پیروان [[حسین بن ابی منصور]] خمس مالهائی که به سبب خنق به دست می آوردند به حسین می دادند». <ref> [[الحور العین]]، [[نشوان حمیری]]، ص169</ref> | |
| − | + | ابن قتیبه، در المعارف، منصوریه را از زمره فرق [[رافضه]] برشمرده و ایشان را منسوب به [[ابی منصور الکسْف]] می داند. وجه نام گذاری وی به «کسف» آن بوده که وی به پیروانش می گفته: آیه شریفه «و ان یروا کسفاً من السماء ساقطا»<ref>سوره طور، آیه 44</ref> درباره من نازل شده است. <ref>[[المعارف]]، [[ابن قتیبه]]، ص623</ref> | |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | <ref> [[ | + | |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۳۳
جاحظ در کتاب الحیوان سه شعر از حماد راویه نقل می کند که در مورد قبائل و فرقی است که متهم به خنق (خفه کردن مردم) بوده اند. از جمله این فرق، پیروان ابوالجارود زیاد اعمی، رئیس جارودیه زیدیه، می باشند. [۱]
شعر مذکور در کتاب الحیوان چنین است:
اذا سـرتَ فی عِجْل فسِر فی صحاب *** و کنـدة فاحـذرهـا حِـذارَک للخَسْف
و فی شیعـة الاعمـی زیـار و غیلـةٌ *** و قَشـب و اعمــالٌ لجـندلـة القَـذْف
در دو نسخه از چاپ های کتاب الحیوان، سخن از زیار (به راء) رفته است و نه زیاد اعمی (به دال)، اما آیت الله سید مهدی روحانی نام وی را به نقل از کتاب الحیوان «زیاد» ضبط کرده است. [۲]
معدان سمیطی نیز در قصیده خود که در آن فرق اسلامی را مورد اشاره قرار می دهد، از مغیرة با عنوان مغتال (تروریست) یاد می کند. [۳]
قصیده مذکور چنین است:
حبشـی و کافر سبیـانی *** حـربـی و نـاسـخ قتّـال
تلک تیمیةٌ و هاتیک صمـت *** ثـم دین المغـیـرة المغتـال [۴]
هم چنین ابن قتیبه در المعارف می گوید « خناقون از منصوریه اند». [۵] در الحور العین نیز آمده است: « حسینیه از منصوریه، پیروان حسین بن ابی منصور خمس مالهائی که به سبب خنق به دست می آوردند به حسین می دادند». [۶]
ابن قتیبه، در المعارف، منصوریه را از زمره فرق رافضه برشمرده و ایشان را منسوب به ابی منصور الکسْف می داند. وجه نام گذاری وی به «کسف» آن بوده که وی به پیروانش می گفته: آیه شریفه «و ان یروا کسفاً من السماء ساقطا»[۷] درباره من نازل شده است. [۸]
پانویس
- ↑ کتاب الحیوان، جاحظ، ج1، ص346
- ↑ کتاب الحیوان، جاحظ، ج1، ص364
- ↑ همان، ص366
- ↑ کتاب الحیوان، جاحظ، ج1، ص366
- ↑ المعارف، ابن قتیبه، ص206
- ↑ الحور العین، نشوان حمیری، ص169
- ↑ سوره طور، آیه 44
- ↑ المعارف، ابن قتیبه، ص623
