ابراهیم ادهم

ابواسحاق ابراهیم بن ادهم بن منصور بن یزید بلخی، از اکابر زهّاد نیمه اول قرن دوم هجری است. وی در سال 161 تا 166 هجری قمری در جنگ با رومیان کشته شد. مدفن او دقیقاًً معلوم نیست ولی به احتمال قوی در شمال آفریقا است. گفته شده است که وی شاهزاده ای در بلخ بود و روزی در شکارگاه هاتفی در گوش او ندا سرداد که ای ابراهیم آیا تو به این کار آمدی. وی شوریده گشت و روی به صحرا نهاد و سپس به مکه رفت و مجاورت خانه خدا گزید. آورده اند که وی صحبت چند تن از اولیاء از جمله فضیل عیاض، سفیان ثوری و امام باقر علیه السلام را درک کرده است. وی سرانجام به شام رفته و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد. در حق وی کرامات بسیاری آورده اند و نام او به عنوان نمونه تارک دنیا، زبانزد اهل طریقت و شعرای صوفی مشرب است. نام وی را در شمار محدثین نیز آورده، و برخی وی را شاگرد ابوحنیفه ذکر کرده اند.