بیاضیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
مصحّف [[اِباضیه]]. | مصحّف [[اِباضیه]]. | ||
| − | [[احمد بن یحیی بن مرتضی]] بیاضیه را از [[خوارج]] برشمرده و می نویسد: «گفته می شود که این ها از اِباضیه هستند». <ref> [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، [[احمد بن یحیی بن مرتضی]]، ص32</ref> دکتر [[محمد جواد مشکور]] در حاشیه همین کتاب می نویسد: «در دو نسخه این کتاب، لفظ بیاضیه و در یک نسخه [[بیانیه]] ضبط شده است». | + | [[احمد بن یحیی بن مرتضی]] بیاضیه را از [[خوارج]] برشمرده و می نویسد: «گفته می شود که این ها از اِباضیه هستند». <ref> [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، [[احمد بن یحیی بن مرتضی]]، ص32</ref> دکتر [[محمد جواد مشکور]] در حاشیه همین کتاب می نویسد: «در دو نسخه این کتاب، لفظ بیاضیه و در یک نسخه [[بیانیه (از اِباضیه)|بیانیه]] ضبط شده است». |
در چاپ جدید [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، این نام به صورت بیانیه (از خوارج ) ضبط شده و در حاشیه کتاب، به صورت نسخه بدل، نام بیاضیه نیز مورد اشاره قرار گرفته است. <ref> [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، [[احمد بن یحیی بن مرتضی]]، ص32</ref> | در چاپ جدید [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، این نام به صورت بیانیه (از خوارج ) ضبط شده و در حاشیه کتاب، به صورت نسخه بدل، نام بیاضیه نیز مورد اشاره قرار گرفته است. <ref> [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، [[احمد بن یحیی بن مرتضی]]، ص32</ref> | ||
نسخهٔ ۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۳:۱۰
مصحّف اِباضیه.
احمد بن یحیی بن مرتضی بیاضیه را از خوارج برشمرده و می نویسد: «گفته می شود که این ها از اِباضیه هستند». [۱] دکتر محمد جواد مشکور در حاشیه همین کتاب می نویسد: «در دو نسخه این کتاب، لفظ بیاضیه و در یک نسخه بیانیه ضبط شده است». در چاپ جدید المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل، این نام به صورت بیانیه (از خوارج ) ضبط شده و در حاشیه کتاب، به صورت نسخه بدل، نام بیاضیه نیز مورد اشاره قرار گرفته است. [۲]
آیت الله سید مهدی روحانی در دست نوشته های خود می نویسد: «از دو نفر شنیدم که خوارج را بیاضی می گویند، اول از پیرمردی ایرانی و ساکن هند که از مذاهب و فرق اطلاع داشت و می گفت در بمبئی و حوالی آن، خوارج را بیاضی می نامند و دیگری از حاج جعفر عرب که می گفت در دمّام عربستان سعودی، به دو سه نفر، بیاضی می گفتند که از خوارج بودند و هرگاه مشغول به کاری می شدند، مردم به آن ها می گفتند: «جاء علی امیرالمؤمنین » و آن ها آشفته می شدند. »
