شِمریه

از مرجئه.

ایشان منسوب به ابوشمر مُرجی و یونس می باشند.

شِمریه بر این باورند که اگر حجت انبیاء بر انسانی قائم نشده باشد، ایمان چنین شخصی عبارت است از معرفت به خدا، خضوع در برابر او و محبت و اقرار قلبی به این که خدا یکی است و چیزی همانند او نیست، اما اگر حجت انبیاء بر کسی قائم شده باشد ایمان چنین شخصی به اقرار به انبیاء و تصدیق آن ها است. ایشان معرفت به چیزهایی که از نزد خدای عزوجل آمده را داخل در ایمان نمی دانند. شِمریه ایمان را قابل زیاده و نقصان نمی دانستند و بر این عقیده بودند که ایمان تبعّض بردار نیست.

عبدالقاهر بغدادی این فرقه را به نام یونسیه عنوان کرده و نامی از شِمریه نمی برد. وی همان عقایدی که برای شِمریه ذکر شده را به یونسیه نسبت می دهد و اضافه می کند: «آن ها (یونسیه ) می گویند... اگر حجت انبیاء بر کسی قائم شده باشد ایمان چنین شخصی تصدیق و معرفت اجمالی به چیزهایی است که از طرف انبیاء مطرح گردیده است. اما شناختن تفصیلی، نه عین ایمان و نه جزء ایمان است». عبدالقاهر بغدادی همچنین رئیس این فرقه را یونس بن عون نامیده است.

شهفور اسفراینی صورت ناقصی از کلام عبدالقاهر بغدادی را ذیل عنوان یونسیه ذکر کرده است. چنان که محمد شهرستانی آنان را (یونسیه ) پیروان یونس نمیری خوانده و می گوید: «در عقیده ایشان ایمان عبارت است از معرفت و ترک استکبار و محبت قلبی، و اما طاعات جزء ایمان نیست».

محمد بن احمد خوارزمی شِمریه را منسوب به ابوشمر سالم بن شمر برمی شمارد.

رک: یونسیه (از مرجئه).

ابوالقاسم بلخی در بیان الادیان ایشان را پیروان ابی شمر سلم بن شمر معرفی می کند.

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب؛ شِمْری را به کسر شین و سکون میم ضبط کرده است.