دَسُوقیه
(یا: دُسُوقیه )
از صوفیه.
ایشان منسوب به ابراهیم بن ابی المجد عبدالعزیز (یا عبدالمجید) دسوقی می باشند. وی در سال 633 هجری قمری متولد شده و در سال 676 هجری قمری وفات یافته است.
لویی ماسینیون دَسُوقیه را همان برهانیه معرفی می کند. [۱]
گفته شده است که ابراهیم دسوقی پیش از آن که به راه تصوف وارد شود، بر مذهب شافعی تحصیل می کرده است. وی ده سال در دسوق به خلوت نشسته و کتب بسیاری تألیف کرده که رویه ای را می توان از آن ها استنباط کرد.
بلقینی در ترجمه و شرح حال او نکاتی را متذکر شده که بسیار تعجب آور است. وی می گوید او در سال اول عمرش می توانست ملائکه را بگیرد و در سال دوم به جن قرآن تعلیم می داد. همچنین عبدالوهاب شعرانی این قبیل حکایت را در شرح حال او وارد کرده است. منشأ این شهرتی است که از دسوقی در همه بلاد منتشر شده است.
صاحب تاج العروس او را یکی از اقطاب چهارگانه خوانده و سه قطب دیگر را عبدالقادر جیلانی، احمد رفاعی و احمد بدوی دانسته است.
روز میلاد او را در شهر های دسوق (از نواحی غربی مصر. خطای یادکرد: برچسب تمام کنندهٔ </ref> بدون برچسب <ref>
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص181
