اهل دیار

همان صوفیه.

محمد بن ابراهیم کلاباذی (م:380هـ. ق) در کتاب التعرّف لمذهب اهل التصوف، که از قدیمی ترین مأخذ صوفیه به حساب می آید، می نویسد: «چون صوفیه از وطن هایشان خارج می شوند به آن ها غرباء می گویند و به واسطه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را سیاحین می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را اهل دیار و شکفتیه می خوانند و اهل شام ایشان را جوعیه نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، فقراء نامیده می شوند. »

رک: صوفیه.