حُسینیه (از زیدیه)

از زیدیه.

ایشان می گویند: «هر کس از آل محمد صلی الله علیه و آله باشد و دعوت ظاهر نیز داشته باشد، امام است. هم چنین می گویند امامت امیرالمؤمنین علی علیه السلام از روز خلافت ظاهری او است و امام بعد از امام علی (علیه السلام) نیز حسین بن علی (علیه السلام) و پس از او زید بن علی است و پس از زید نیز، امام، یحیی بن زید می باشد».

با توجه به مطالبی که به ایشان منسوب است، می توان گفت ایشان که خود را به حسین (علیه السلام) نسبت داده اند، به امامت امام مجتبی علیه السلام قائل نیستند.

دائرة المعارف تشیع می نویسد: «ایشان پیروان حسین بن علی بن حسن بن حسن بن حسن معروف به صاحب الفخ می باشند که در جایی به نام فخّ خروج کرد و به دست عیسی بن موسی کشته شد. » این دائرة المعارف سپس عقیده موجود در متن را به این فرقه نسبت داده و می نویسد: «ائمه را به این ترتیب می دانند: امام علی علیه السلام، امام حسین (علیه السلام)، زید بن علی، یحیی بن زید، عیسی بن زید، محمد بن عبدالله و پس از او هرکس که به اطاعت الله، مردم را فرا خواند.

در المقالات و الفرق، این نام به صورت حُصَینیه (به صاد) ضبط شده است.

احمد بن یحیی بن مرتضی در المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل جارودیه را به سه فرقه حسینیه، مطرفیه و مخترعه تقسیم می کند. (رک: مخترعه)

احتمال دارد با توجه به عقاید شیعی ابوالجارود، آن چه از کلام ابن مرتضی آمده، اشاره به همین حسینیه باشد.

رک: حُصَینیه (گویا این نام با «ص» صحیح است).