حُسینیه (از زیدیه)

از زیدیه.

ایشان می گویند: «هر کس از آل محمد صلی الله علیه و آله باشد و دعوت ظاهر نیز داشته باشد، امام است. هم چنین می گویند امامت امیرالمؤمنین علی علیه السلام صلی الله علیه و آله از روز خلافت ظاهری او است و امام بعد از امام علی علیه السلام نیز حسین بن علی علیهماالسلام و پس از او زید بن علی است و پس از زید نیز، امام، یحیی بن زید می باشد».

با توجه به مطالبی که به ایشان منسوب است، می توان گفت ایشان که خود را به حسین علیه السلامنسبت داده اند، به امامت امام مجتبی علیه السلام قائل نیستند.

رک: حُصَینیه (گویا این نام با «ص» صحیح است).

دائرة المعارف تشیع می نویسد: «ایشان پیروان حسین بن علی بن حسن بن حسن بن حسن معروف به صاحب الفخ می باشند که در جایی به نام فخّ خروج کرد و به دست عیسی بن موسی کشته شد. » این دائرة المعارف سپس عقیده موجود در متن را به این فرقه نسبت داده و می نویسد: «ائمه را به این ترتیب می دانند: امام علی علیه السلام، امام حسین علیه السلام، زید بن علی، یحیی بن زید، عیسی بن زید، محمد بن عبدالله و پس از او هرکس که به اطاعت الله، مردم را فرا خواند.

در المقالات و الفرق، این نام به صورت حُصَینیه (به صاد) ضبط شده است.

احمد بن یحیی بن مرتضی در المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل جارودیه را به سه فرقه حسینیه، مطرفیه و مخترعه تقسیم می کند. (رک: مخترعه (از جارودیه زیدیه) )

احتمال دارد با توجه به عقاید شیعی ابوالجارود، آن چه از کلام احمد بن یحیی بن مرتضی آمده، اشاره به همین حسینیه باشد.