خَلَفیه (از اسماعیلیه)

از اسماعیلیه.

ایشان پیروان خلف می باشند.

خواجه نظام الملک در سیاست نامه در تشریح اسامی باطنیه می نویسد: «و باطنیان را بدان وقت، اسم و لقبی بوده است و به هر شهری ایشان را به نامی دیگر خوانده اند. به حلب و مصر، اسماعیلی خوانند؛ و به بغداد و ماوراءالنهر و غزنین، زندیقی خوانند؛ و به کوفه، مبارکی؛ و به بصره، روندی و برقعی؛ و به ری، خَلَفی و باطنی؛ و به گرگان، محمّره ؛ و به شام، مبیضه ؛ و به مغرب، سعیدی ؛ و به لحسا و بحرین، جنابی؛ و به اصفهان، باطنی؛ و ایشان خویشتن را تعلیمی خوانند. و غرض ایشان همه آن است که چگونه مسلمانی براندازند و دشمن اهل بیت رسول (علیه السلام) باشند و خلق را گمراه کنند لعنهم الله.»

دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «در ناحیه ری که مرکز دعوت اسماعیلیه در جبال بود، داعی خلف حلاج، آغازگر نهضت اسماعیلیه شد و به همین سبب نخستین اسماعیلیان آنجا تا مدتی به خلفیه مشهور بودند. »

رک: غیاثیه.