نیاسیه: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «(یا: نیسیه) از صوفیه تیجانیه. <ref> فرهنگ نامه فرقه های اسلامی، فرهنگ نامه...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۸:۰۱
(یا: نیسیه)
از صوفیه تیجانیه. [۱]
ایشان منسوب به شیخ ابراهیم نیاس از مشایخ سنگال می باشند.
دائرة المعارف بزرگ اسلامی درباره طریقه تجانی می نویسد: « تیجانیه را در 1288 هجری قمری فردی الجزایری به نام ابوالعباس احمد بن محمد مختار تیجانی (م:1230هـ.ق) که خود یکی از خلیفه های طریقه خلوتیه بود، تشکیل داد. تیجانیه طریقه ای بسته و وحدت گراست. اما انشعاباتی که اغلب مبتنی بر دسته بندی های نژادی اند، در درون آن وجود دارد، بدین شرح: یکم. عُمَریه، که منسوب به حاج عمر بن ساعد تال (م:1281هـ.ق) و مربوط خاندان های توکولور و سونینکه در سنگال، مالی، گینه، چاد و کامرون است؛ دوم. تیواوانیه، که مربوط به مریدان وُلوفِ حاج مالک سی (م:1302هـ.ش) در سنگال و بخشی های مختلف غرب آفریقا ست؛ سوم. نیاسیه یا تربیه، که آن را ابراهیم نیاس (م:1354هـ.ش) تشکیل داد. وی بر اهمیت سرمشق قرار دادن سنت پیامبر صلی الله علیه و آله در زندگی فردی تأکید می کرد و با پافشاری بر جهاد نفس، جهاد نظامی را غیرضروری می شمرد. این طریقه در سودان پیروان بسیار دارد؛ چهارم. حافظیه، که آن را محمدحافظ ولی مختار (م:1247هـ.ق) از اهالی موریتانی ایجاد کرد و علاوه بر موریتانی، در نیجریه، چاد و کامرون نیز گسترش یافت؛ پنجم. مُریدیه نیز طایفه ای است که ریشه در طریقه قادریه دارد و در 1303هجری قمری آن را احمدو بامبا (م:1306هـ.ش) در سنگال تأسیس کرد. ورد نزد این طایفه مجموعه ای از ذکرها و وردهای دو طریقه تیجانی و قادریه است. اما به سبب تعالیم و سازماندهی احمدو بامبا، به طریقه ای مستقل تبدیل شده است. قرائت اوراد و اذکار اسلامی به زبان محلی وُلوف، و مهدی گرایی و موعودگرایی نیز از ویژگی های این طریقه است. [۲]
پانویس
- ↑ فرهنگ نامه فرقه های اسلامی، فرهنگ نامه فرقه های اسلامی ایشان را نیسیه معرفی کرده است و مؤسس این فرقه را برخلاف دائرة المعارف بزرگ اسلامی، شیخ عبدالله انیاس ضبط نموده است.شریف یحیی الامین، ص285
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص465
