اصلحیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۷: سطر ۷:
 
وی در شرح عقیده فرقه [[اصلحیه]] می نویسد: « [[اصلحیه]] می پندارند که بر خداوند واجب است که آنچه اصلح به حال عباد است را به آن ها عطا کند و اگر چنین نکند، واجب را اخلال کرده و ظلم و جور نموده است. » <ref> [[الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة]]، [[عثمان بن عبدالله عراقی]]، ص46</ref>  
 
وی در شرح عقیده فرقه [[اصلحیه]] می نویسد: « [[اصلحیه]] می پندارند که بر خداوند واجب است که آنچه اصلح به حال عباد است را به آن ها عطا کند و اگر چنین نکند، واجب را اخلال کرده و ظلم و جور نموده است. » <ref> [[الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة]]، [[عثمان بن عبدالله عراقی]]، ص46</ref>  
  
جالب اینجاست که وی در پایان این عبارت، [[اصلحیه]] را همان [[معتزله]] معرفی کرده و می نویسد: «به ایشان همچنین [[معتزله]] گفته می شود چرا که از ملت، اعتزال و دوری گزیده اند. » روشن است که هم در اسامی فرق و هم در این عبارت تصحیف ها و اشتباهات روشنی است.  
+
جالب اینجاست که وی در پایان این عبارت، [[اصلحیه]] را همان [[معتزله (معتزله)|معتزله]] معرفی کرده و می نویسد: «به ایشان همچنین [[معتزله (معتزله)|معتزله]] گفته می شود چرا که از ملت، اعتزال و دوری گزیده اند. » روشن است که هم در اسامی فرق و هم در این عبارت تصحیف ها و اشتباهات روشنی است.  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲۲ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۱۲


از معتزله. [۱]

عثمان بن عبدالله عراقی در الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، قَدَریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند ولی از سیزده فرقه نام می برد که عبارتند از: اصلحیه، واصلیه، عمریه، هذیلیه، هشامیه، قاسطیه، عوضیه، ثنویه، بهاشمیه، روندیه، خیاطیه، ناکثيه و نظّامیه.

وی در شرح عقیده فرقه اصلحیه می نویسد: « اصلحیه می پندارند که بر خداوند واجب است که آنچه اصلح به حال عباد است را به آن ها عطا کند و اگر چنین نکند، واجب را اخلال کرده و ظلم و جور نموده است. » [۲]

جالب اینجاست که وی در پایان این عبارت، اصلحیه را همان معتزله معرفی کرده و می نویسد: «به ایشان همچنین معتزله گفته می شود چرا که از ملت، اعتزال و دوری گزیده اند. » روشن است که هم در اسامی فرق و هم در این عبارت تصحیف ها و اشتباهات روشنی است.

پانویس

  1. فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص64
  2. الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، عثمان بن عبدالله عراقی، ص46