ابو ثور: تفاوت بین نسخه‌ها

ابوثور (یا ابوعبدالله) ابراهیم بن خالد بن ابی الیمان کلبی، از فقهای قرن سوّم هجری قمری است.  

وی در سال 170 هجری قمری به دنیا آمده و از محدّثان بزرگی همانند [[سفیان بن عیینه]] کسب حدیث کرده است. ابوثور در [[بغداد]] از پیروان [[ابوحنیفه]] فقه آموخت و به هنگام ورود [[شافعی]] به بغداد (195هـ. ق) در زمره شاگردان و ملازمان درس او در آمد. وی مورد احترام فقهای آن روزگار همانند [[احمد بن حنبل]] بوده است. ابوثور توسط رجالیون [[اهل سنت]] توثیق شده است. وی بیشتر به عنوان فقیه شناخته شده و مذهب فقهی مستقلی داشته است. مذهب وی از سویی به [[شافعی]] و از سوی دیگر به [[اهل حدیث]] نزدیک بود. ابوثور علاوه بر آن که یکی از چهار راوی فقه قدیم [[شافعی]] (فقه شافعی در بغداد ) به شمار می­ آید، در بسیاری از مسائل با شافعی همراه نبوده است. وی در سال 240 هجری قمری وفات یافته است. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج5، ص288</ref> رک: [[شافعیه]].