خَلَفیه (از اسماعیلیه): تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
| − | [[خواجه نظام الملک]] در [[سیاست نامه]] در تشریح اسامی [[باطنیه (لقب اسماعیلیه و قرامطه)|باطنیه]] می نویسد: «و باطنیان را بدان وقت، اسم و لقبی بوده است و به هر شهری ایشان را به نامی دیگر خوانده اند. به [[حلب]] و [[مصر]]، اسماعیلی خوانند؛ و به [[بغداد]] و [[ماوراءالنهر]] و [[غزنین]]، [[زندیقی]] خوانند؛ و به [[کوفه]]، مبارکی؛ و به [[بصره]]، روندی و برقعی؛ و به [[ری]]، خَلَفی و باطنی؛ و به [[گرگان]]، [[محمّره]] ؛ و به [[شام]]، [[مبیضه]] ؛ و به مغرب، [[سعیدی]] ؛ و به [[لحسا]] و [[بحرین]]، جنابی؛ و به [[اصفهان]]، باطنی؛ و ایشان خویشتن را [[تعلیمی]] خوانند. و غرض ایشان همه آن است که چگونه مسلمانی براندازند و دشمن اهل بیت رسول (علیه السلام) باشند و خلق را گمراه کنند لعنهم الله.»<ref> [[سیاست نامه]]، [[خواجه نظام الملک]]، ص251</ref> | + | [[خواجه نظام الملک]] در [[سیاست نامه]] در تشریح اسامی [[باطنیه (لقب اسماعیلیه و قرامطه)|باطنیه]] می نویسد: «و باطنیان را بدان وقت، اسم و لقبی بوده است و به هر شهری ایشان را به نامی دیگر خوانده اند. به [[حلب]] و [[مصر]]، اسماعیلی خوانند؛ و به [[بغداد]] و [[ماوراءالنهر]] و [[غزنین]]، [[زندیق|زندیقی]] خوانند؛ و به [[کوفه]]، مبارکی؛ و به [[بصره]]، روندی و برقعی؛ و به [[ری]]، خَلَفی و باطنی؛ و به [[گرگان]]، [[محمّره]] ؛ و به [[شام]]، [[مبیضه]] ؛ و به مغرب، [[سعیدی]] ؛ و به [[لحسا]] و [[بحرین]]، جنابی؛ و به [[اصفهان]]، باطنی؛ و ایشان خویشتن را [[تعلیمی]] خوانند. و غرض ایشان همه آن است که چگونه مسلمانی براندازند و دشمن اهل بیت رسول (علیه السلام) باشند و خلق را گمراه کنند لعنهم الله.»<ref> [[سیاست نامه]]، [[خواجه نظام الملک]]، ص251</ref> |
[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «در ناحیه [[ری]] که مرکز دعوت اسماعیلیه در جبال بود، داعی [[خلف حلاج]]، آغازگر نهضت اسماعیلیه شد و به همین سبب نخستین اسماعیلیان آنجا تا مدتی به خلفیه مشهور بودند. » <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج8، ص685</ref> | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «در ناحیه [[ری]] که مرکز دعوت اسماعیلیه در جبال بود، داعی [[خلف حلاج]]، آغازگر نهضت اسماعیلیه شد و به همین سبب نخستین اسماعیلیان آنجا تا مدتی به خلفیه مشهور بودند. » <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج8، ص685</ref> | ||
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۴۴
ایشان پیروان خلف می باشند.
خواجه نظام الملک در سیاست نامه در تشریح اسامی باطنیه می نویسد: «و باطنیان را بدان وقت، اسم و لقبی بوده است و به هر شهری ایشان را به نامی دیگر خوانده اند. به حلب و مصر، اسماعیلی خوانند؛ و به بغداد و ماوراءالنهر و غزنین، زندیقی خوانند؛ و به کوفه، مبارکی؛ و به بصره، روندی و برقعی؛ و به ری، خَلَفی و باطنی؛ و به گرگان، محمّره ؛ و به شام، مبیضه ؛ و به مغرب، سعیدی ؛ و به لحسا و بحرین، جنابی؛ و به اصفهان، باطنی؛ و ایشان خویشتن را تعلیمی خوانند. و غرض ایشان همه آن است که چگونه مسلمانی براندازند و دشمن اهل بیت رسول (علیه السلام) باشند و خلق را گمراه کنند لعنهم الله.»[۲]
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «در ناحیه ری که مرکز دعوت اسماعیلیه در جبال بود، داعی خلف حلاج، آغازگر نهضت اسماعیلیه شد و به همین سبب نخستین اسماعیلیان آنجا تا مدتی به خلفیه مشهور بودند. » [۳]
رک: غیاثیه.
پانویس
- ↑ تحفة اثنی عشریة، غلام حلیم دهلوی، ص17
- ↑ سیاست نامه، خواجه نظام الملک، ص251
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج8، ص685
