بنانیه (از صوفیه دِرقاویه): تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
سطر ۲: سطر ۲:
 
از [[صوفیه دِرقاویه]].  
 
از [[صوفیه دِرقاویه]].  
  
مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در [[مغرب]]، [[دِرقاویه]] یعنی شاخه مراکشی [[شاذلیه]] است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[صوفیه (صوفیه)|تصوف]] بنا نهاد. [[محمد ظافر مدنی]] و [[نورالدین یشرویی]] از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون [[مدنیه]] و [[یشرویی]]، شاخه های [[دِرقاویه]] را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله [[دباغیه]]، بنانیه و [[حرّاقیه]] منشعب گردید. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref>
+
مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در [[مغرب]]، [[دِرقاویه]] یعنی شاخه مراکشی [[شاذلیه]] است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[صوفیه (صوفیه)|تصوف]] بنا نهاد. [[محمد ظافر مدنی]] و [[نورالدین یشرویی]] از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون [[مدنیه]] و [[یشرویی]]، شاخه های دِرقاویه را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله [[دباغیه]]، بنانیه و [[حرّاقیه]] منشعب گردید. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref>
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۴۹

از صوفیه دِرقاویه.

مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، دِرقاویه یعنی شاخه مراکشی شاذلیه است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام شیخ عربی درقاوی شکل گرفت. او ابتدا نزد ابوالحسن عمرانی (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار تصوف بنا نهاد. محمد ظافر مدنی و نورالدین یشرویی از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون مدنیه و یشرویی، شاخه های دِرقاویه را در مصر، موزامبیک، عمان، ترکیه، لبنان و فلسطین گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله دباغیه، بنانیه و حرّاقیه منشعب گردید. [۱]

پانویس

  1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص473