ابوسعیدیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
شایان ذکر است که ناصرخسرو در سفرنامه به فرقه ای تحت عنوان [[بوسعیدیه]] اشاره کرده و می نویسد: «ایشان به نبوت [[محمد صلی الله علیه و آله]] معترفند و نماز نمی خوانند و روزه نمی گیرند، ولی مانع نماز خوان هم نمی شوند. همه گونه گوشت مانند سگ و غیره می خورند، ولی شراب نمی آشامند و با یکدیگر تعاون دارند. گورخانه ای برای ابوسعید درست کرده و همیشه اسب با شمشیری در آنجا نگاه می دارند؛ چرا که ابوسعید به ایشان گفته که من زنده می شوم و علامت این که من ابوسعیدم این است که با این شمشیر گردن من را بزنید، اگر باز زنده شدم بدانید که من می باشم. ابوسعید سلطنت آن نواحی را برای فرزندان خود گذاشته است و این علامت را از این سبب قرار داده که کسی ادعای بوسعیدی نکند. اگر از ایشان پرسیده شود چه مذهبی دارید؟ گویند: بوسعیدی ام». <ref> [[سفرنامه ناصرخسرو]]، [[ناصرخسرو]]، ص147</ref> | شایان ذکر است که ناصرخسرو در سفرنامه به فرقه ای تحت عنوان [[بوسعیدیه]] اشاره کرده و می نویسد: «ایشان به نبوت [[محمد صلی الله علیه و آله]] معترفند و نماز نمی خوانند و روزه نمی گیرند، ولی مانع نماز خوان هم نمی شوند. همه گونه گوشت مانند سگ و غیره می خورند، ولی شراب نمی آشامند و با یکدیگر تعاون دارند. گورخانه ای برای ابوسعید درست کرده و همیشه اسب با شمشیری در آنجا نگاه می دارند؛ چرا که ابوسعید به ایشان گفته که من زنده می شوم و علامت این که من ابوسعیدم این است که با این شمشیر گردن من را بزنید، اگر باز زنده شدم بدانید که من می باشم. ابوسعید سلطنت آن نواحی را برای فرزندان خود گذاشته است و این علامت را از این سبب قرار داده که کسی ادعای بوسعیدی نکند. اگر از ایشان پرسیده شود چه مذهبی دارید؟ گویند: بوسعیدی ام». <ref> [[سفرنامه ناصرخسرو]]، [[ناصرخسرو]]، ص147</ref> | ||
| − | + | ن ک: [[جُنّابیه]]. | |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۴۵
همان جُنّابیه.
پیروان ابوسعید حسن بن بهرام جنّابی. [۱]
ناصرخسرو در سفرنامه، به زندگی ابوسعید اشاره می کند ولی از فرقه ای با عنوان ابوسعیدیه نام نمی برد. [۲] شریف یحیی الامین ایشان را ابوسعیدیون می نامد. [۳]
شایان ذکر است که ناصرخسرو در سفرنامه به فرقه ای تحت عنوان بوسعیدیه اشاره کرده و می نویسد: «ایشان به نبوت محمد صلی الله علیه و آله معترفند و نماز نمی خوانند و روزه نمی گیرند، ولی مانع نماز خوان هم نمی شوند. همه گونه گوشت مانند سگ و غیره می خورند، ولی شراب نمی آشامند و با یکدیگر تعاون دارند. گورخانه ای برای ابوسعید درست کرده و همیشه اسب با شمشیری در آنجا نگاه می دارند؛ چرا که ابوسعید به ایشان گفته که من زنده می شوم و علامت این که من ابوسعیدم این است که با این شمشیر گردن من را بزنید، اگر باز زنده شدم بدانید که من می باشم. ابوسعید سلطنت آن نواحی را برای فرزندان خود گذاشته است و این علامت را از این سبب قرار داده که کسی ادعای بوسعیدی نکند. اگر از ایشان پرسیده شود چه مذهبی دارید؟ گویند: بوسعیدی ام». [۴]
ن ک: جُنّابیه.
پانویس
- ↑ جامع الفرق و المذاهب الاسلامیة، امیر مهنا و علی خریس، ص12 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص17 / الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج6، ص274 / مذاهب الاسلامیین، عبدالرحمن بدوی، ص854 / موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص41
- ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ناصرخسرو، ص150
- ↑ فرهنگ نامه فرقه های اسلامی، شریف یحیی الامین، ص36
- ↑ سفرنامه ناصرخسرو، ناصرخسرو، ص147
