جوعیه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
(یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 
نام [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در [[شام]]. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11 / [[طرائق الحقائق]]، [[معصوم علی شاه]]، ج1، ص109</ref>  
 
نام [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در [[شام]]. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11 / [[طرائق الحقائق]]، [[معصوم علی شاه]]، ج1، ص109</ref>  
  
[[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م:380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مآخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چـون صوفیه از وطن هـایشان خـارج می شوند بـه آن ها « [[غرباء]] » می گویند و به واسطـه فرهای بسیاری که دارند آن ها را «[[سیاحین]]» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « [[اهل دیار]] » و « [[شکفتیه]] » می خوانند و اهل شام ایشان را « جوعیه » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، « [[فقراء]] » نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref>  
+
[[محمد بن ابراهیم کلاباذی]] (م:380هـ. ق) در کتاب [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، که از قدیمی ترین مآخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چـون صوفیه از وطن هـایشان خـارج می شوند بـه آن ها « [[غرباء]] » می گویند و به واسطـه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «[[سیاحون]]» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « [[اهل دیار]] » و « [[شکفتیه]] » می خوانند و اهل شام ایشان را « جوعیه » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، « [[فقراء]] » نامیده می شوند. <ref> [[التعرّف لمذهب اهل التصوف]]، [[محمد بن ابراهیم کلاباذی]]، ص11</ref>  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۳۸

نام صوفیه در شام. [۱]

محمد بن ابراهیم کلاباذی (م:380هـ. ق) در کتاب التعرّف لمذهب اهل التصوف، که از قدیمی ترین مآخذ صوفیه به حساب می آید؛ می نویسد: «چـون صوفیه از وطن هـایشان خـارج می شوند بـه آن ها « غرباء » می گویند و به واسطـه سفرهای بسیاری که دارند آن ها را «سیاحون» می نامند، و چون در هنگام ضرورت به غارها و کهف ها پناه می برند، آن ها را « اهل دیار » و « شکفتیه » می خوانند و اهل شام ایشان را « جوعیه » نام نهاده اند چرا که آن ها به اندازه ضرورت غذا می خورند. . . و چون خالی از املاک هستند، « فقراء » نامیده می شوند. [۲]

پانویس

  1. التعرّف لمذهب اهل التصوف، محمد بن ابراهیم کلاباذی، ص11 / طرائق الحقائق، معصوم علی شاه، ج1، ص109
  2. التعرّف لمذهب اهل التصوف، محمد بن ابراهیم کلاباذی، ص11