قصاریه: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
از [[صوفیه ملامتیه]]. | از [[صوفیه ملامتیه]]. | ||
| − | [[هجویری]] می نـویسد: «تـولی، قصـاریـان بـه | + | [[هجویری]] می نـویسد: «تـولی، قصـاریـان بـه [[ابی صـالح حمدون بن احمـد بن عمارة القصار]] (رض) کنند. طریق وی اظهار و نشر ملامت بوده است و خدمت [[درویشان]] و حرمت ایشان طریق [[حمدونیان]] است». <ref>[[کشف المحجوب]]، [[هجویری]]، ص228</ref> |
| − | بـا توجـه به سخن | + | بـا توجـه به سخن هجویری می تـوان گفت [[حمدونیه]] و حمدونیان و قصاریه یک فرقه اند. |
| − | [[ابن جوزی]]، جدّ ابی صالح، را عمار ضبط کرده و از سلمی نقل می کند که: «او به مذهب [[سفیان ثوری]] و کتب حدیث متمایل و بـه مذهب ملامت ([[ملامتیه]]) بـود و در آن، اسـتاد | + | [[ابن جوزی]]، جدّ ابی صالح، را عمار ضبط کرده و از سلمی نقل می کند که: «او به مذهب [[سفیان ثوری]] و کتب حدیث متمایل و بـه مذهب ملامت ([[ملامتیه]]) بـود و در آن، اسـتاد جماعت بود، در [[نیشابور]] در سـال 271 هجری قمری وفات کرد». <ref> [[المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم]]، [[ابن جوزی]]، ج7، ص199</ref> |
[[لویی ماسینیون]] تأسیس ایشان را در قرن نهم میلادی دانسته است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص185</ref> | [[لویی ماسینیون]] تأسیس ایشان را در قرن نهم میلادی دانسته است. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص185</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۱۲
از صوفیه ملامتیه.
هجویری می نـویسد: «تـولی، قصـاریـان بـه ابی صـالح حمدون بن احمـد بن عمارة القصار (رض) کنند. طریق وی اظهار و نشر ملامت بوده است و خدمت درویشان و حرمت ایشان طریق حمدونیان است». [۱]
بـا توجـه به سخن هجویری می تـوان گفت حمدونیه و حمدونیان و قصاریه یک فرقه اند.
ابن جوزی، جدّ ابی صالح، را عمار ضبط کرده و از سلمی نقل می کند که: «او به مذهب سفیان ثوری و کتب حدیث متمایل و بـه مذهب ملامت (ملامتیه) بـود و در آن، اسـتاد جماعت بود، در نیشابور در سـال 271 هجری قمری وفات کرد». [۲]
لویی ماسینیون تأسیس ایشان را در قرن نهم میلادی دانسته است. [۳]
پانویس
- ↑ کشف المحجوب، هجویری، ص228
- ↑ المنتظم فی تاریخ الملوک و الامم، ابن جوزی، ج7، ص199
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص185
