مَدَنیه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۴: | سطر ۴: | ||
ایشان در [[الجزایر]] و [[تونس]] گسترش دارند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج6، ص399 و ج13، ص61</ref> | ایشان در [[الجزایر]] و [[تونس]] گسترش دارند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج6، ص399 و ج13، ص61</ref> | ||
| − | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، [[دِرقاویه]] یعنی شاخه مراکشی شاذلیه است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[تصوف]] بنا نهاد. [[محمد ظافر مدنی]] و [[نورالدین یشرویی]] از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون مُدَّنیه و [[یشرویی]]، شاخه های دِرقاویه را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله [[دباغیه]]، [[بنانیه]] و [[حرّاقیه]] منشعب گردید. » <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref> | + | [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]] می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، [[دِرقاویه]] یعنی شاخه مراکشی شاذلیه است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام [[شیخ عربی درقاوی]] شکل گرفت. او ابتدا نزد [[ابوالحسن عمرانی]] (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار [[تصوف]] بنا نهاد. [[محمد ظافر مدنی]] و [[نورالدین یشرویی]] از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون مُدَّنیه و [[یشرویی]]، شاخه های دِرقاویه را در [[مصر]]، [[موزامبیک]]، [[عمان]]، [[ترکیه]]، [[لبنان]] و [[فلسطین]] گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله [[دباغیه]]، [[بنانیه (از صوفیه دِرقاویه)|بنانیه]] و [[حرّاقیه]] منشعب گردید. » <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج15، ص473</ref> |
[[آیت الله سید مهدی روحانی]] به نقل از [[دائرة المعارف الاسلامیة]] این فرقه را مقابل شاذلیه معرفی می کند و این مضمون را می توان از عبارت این دائرة المعارف استظهار کرد. این درحالی است که از عبارت [[تری مینگهام]] در « [[الفرق الصوفیة فی الاسلام]] » برمی آید که این نام، از نام های شاذلیه باشد. مرحوم [[محمد جواد مشکور]] مُدَّنیه را از دِرقاویه دانسته و در عین حال آن را نام شاذلیه می داند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج6، ص399 و ج13، ص61 / [[الفرق الصوفیة فی الاسلام]]، [[تری مینگهام]]، ص411 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص317</ref> | [[آیت الله سید مهدی روحانی]] به نقل از [[دائرة المعارف الاسلامیة]] این فرقه را مقابل شاذلیه معرفی می کند و این مضمون را می توان از عبارت این دائرة المعارف استظهار کرد. این درحالی است که از عبارت [[تری مینگهام]] در « [[الفرق الصوفیة فی الاسلام]] » برمی آید که این نام، از نام های شاذلیه باشد. مرحوم [[محمد جواد مشکور]] مُدَّنیه را از دِرقاویه دانسته و در عین حال آن را نام شاذلیه می داند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج6، ص399 و ج13، ص61 / [[الفرق الصوفیة فی الاسلام]]، [[تری مینگهام]]، ص411 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص317</ref> | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۵۰
ایشان در الجزایر و تونس گسترش دارند. [۱]
دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «مهمترین طریقه اواخر سده 12 هجری قمری / 18 میلادی در مغرب، دِرقاویه یعنی شاخه مراکشی شاذلیه است که توسط صوفی صاحب تألیفی به نام شیخ عربی درقاوی شکل گرفت. او ابتدا نزد ابوالحسن عمرانی (جمل) سلوک کرد و سپس طریقه ای مبتنی بر زهد و عبادت در کنار کار و کسب همراه با مطالعه آثار تصوف بنا نهاد. محمد ظافر مدنی و نورالدین یشرویی از جمله مریدان درقاوی بودند که با تأسیس طریقه هایی چون مُدَّنیه و یشرویی، شاخه های دِرقاویه را در مصر، موزامبیک، عمان، ترکیه، لبنان و فلسطین گسترش دادند. این طریقه در نیمه دوم سده 13 هجری قمری به شاخه های متعددی از جمله دباغیه، بنانیه و حرّاقیه منشعب گردید. » [۲]
آیت الله سید مهدی روحانی به نقل از دائرة المعارف الاسلامیة این فرقه را مقابل شاذلیه معرفی می کند و این مضمون را می توان از عبارت این دائرة المعارف استظهار کرد. این درحالی است که از عبارت تری مینگهام در « الفرق الصوفیة فی الاسلام » برمی آید که این نام، از نام های شاذلیه باشد. مرحوم محمد جواد مشکور مُدَّنیه را از دِرقاویه دانسته و در عین حال آن را نام شاذلیه می داند. [۳]
تری مینگهام این فرقه را پیروان محمدحسن بن حمزه مدنی که از شاگردان درقاوی بوده، معرفی می کند وی این فرقه را از زمره فرق دِرقاویه قرار داده و محل حضور ایشان را طرابلس دانسته و مرگ مؤسس این فرقه را 1263هجری قمری ضبط کرده است. [۴] برخـلاف آنچه آیت الله سید مهدی روحانی می نویسد، لویی ماسینیون مدنیـه را نـام ابتدایی شاذلیه بـرمی شمـارد. [۵]
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج6، ص399 و ج13، ص61
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج15، ص473
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج6، ص399 و ج13، ص61 / الفرق الصوفیة فی الاسلام، تری مینگهام، ص411 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص317
- ↑ الفرق الصوفیة فی الاسلام، تری مینگهام، ص183
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص186
