قطری بن فجاة

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو

ابو نعامه قَطَری بن فجاءة (جعونة) بن مازن بن یزید کنانی مازنی تمیمی، از بزرگان خوارج ازارقه مي‌باشد. وی که از اهالی قطر بوده از زمره شجاعان خوارج به حساب آمده است. وی در زمان امارت مصعب بن زبیر در عراق، بر وی خروج کرده و به مدت 13 سال با حکومت زبیریان و امویان جنگیده است. قَطَری که در جنگ با کنیه ابو نعامه (نعامه اسم اسب او بوده است) و در مواقع دیگر با کنیه ابومحمد شناخته مي‌شده، در خطابه و شعر هم دست داشته است. سرانجام وی درحالی که خود را به عنوان خلیفه معرفی کرده بود، در سال 78 یا 79 هجری قمری در مقابل لشکریان حجاج بن یوسف ثقفی شکست خورده و سرش به نزد حجاج برده مي‌شود. [۱]


پانويس

  1. الاعلام قاموس التراجم، خیرالدین زرکلی، ج5، ص200 / تاریخ الرسل و الملوک، ابن جریر طبری، ج5، ص389 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج5، ص167