سهل بن عبدالله تستری

ابومحمد سهل بن عبدالله بن یونس بن عبدالله تستری (یا: سهل بن عبدالله بن یونس بن عیسی بن عبدالله) از بزرگان طبقه دوم صوفیه است. وی در سال 200 یا 201 هجری قمری (و بنا بر قولی 230هـ. ق) در شوشتر، به دنیا آمده و ابتدا نزد دایی خویش محمد بن سوار و سپس در مکه پیش ذوالنون مصری (م: 245 یا 246 و یا 248 هـ. ق) به شاگردی پرداخته است. وی که به کم صحبتی مشهور است، از اقران جنید بغدادی (م: 297) به شمار می آید. سهل در بصره ساکن بوده و نقل است که به دعای وی، عمرو لیث (یا یعقوب لیث صفاری) از بیماری مهلکی خلاصی یافته است و سهل شرط دعای خویش را توبه او و آزادی جمیع زندانیان قرار داده بوده است. سهل بن عبدالله در سال 283 (و یا 273) هجری قمری در بصره (و یا شوشتر) وفات یافته است. از جمله مهمترین شاگردان وی، ابوعبدالله سالمی است.