بَسْطامیه

از صوفیه.

ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب بَسْطَامی را به فتح باء، سکون سین و فتح طاء ضبط کرده است. ابن اثیر می نویسد بَسطامی به فتح باء، کلمه ای است که منسوب به شهر بسطام شده است و بِسطامی به کسر باء، منسوب به شخصی با نام بِسطام است.

ایشان مریدان شیخ علی عشقی بسطامی می باشند.

وی در بیت المقدس و در عصر پنج شنبه 18 صفر 761 هجری قمری وفات یافته است. البته جای این سؤال باقی است که آیا او سرسلسله بَسْطامیه است؛ یا این که تنها یکی از شیوخ سلسله بَسْطامیه که بیشتر با نام طیفوریه شناخته می شوند، محسوب می شده، و در ضمن با بایزید بسطامی همشهری بوده است. بنابر فرض دوم، باید بایزید بسطامی را سرسلسله فرقه بَسْطامیه به حساب آوریم.

محقق اردبیلی و دنبلی خویی شارح نهج البلاغه، این نام را نام صوفیه دانسته و علت این نام گذاری را انتساب ایشان به بایزید بسطامی می دانند.

مرحوم محمد جواد مشکور نیز این فرقه را از جمله فرقه های صوفیه که در مناطق ترک نشین پراکنده بوده اند معرفی می کند.