ابوبکر بن اخشید

ابوبکر احمد بن معجور (یا: بَیغَجور) معروف به ابن اخشید، از متکلمین، فقها و مفسرین معتزلی مذهب است. وی در سال 270 هجری قمری به دنیا آمده و ابن حزم وی را از ارکان معتزله به حساب آورده است. وی در فقه، شافعی مذهب بوده و دارای مصنفاتی است که او را از سایر معتزله جدا می سازد. از آرای خاص او تفسیر معنای توبه است که آن را به معنای ندامت و پشیمانی، حتی در صورتی که عبد قصد نداشته باشد گناه را ترک کند، دانسته است. وی ریاست معتزله را در زمان خود عهده دار بوده، ریاستی که بعد از او به ابی القاسم عبدالله کعبی و بعد از کعبی به ابوهاشم جبایی رسیده است. نام وی را برخی ابن اخشاد، یا ابن اخشاذ ضبط کرده اند. علت این نام گذاری سکونت وی در کوچه ای به نام درب الاحشاد در بغداد می باشد. وی را مردی پرهیزکار، گوینده ای فصیح و شاگردپرور دانسته اند. ابن اخشید در سال 326هجری قمری وفات یافته است.