شاباشیه

از غلاة قرامطه.

ایشان در سرزمین بصره و احساء سکونت داشته اند. ریاست این فرقه با شیوخ بنوشاباش بوده و این ریاست که از آن به ربوبیت تعبیر شده، از پدر به پسر منتقل می شده و به همین سبب فعالیت سیاسی این گروه بیش از یک قرن، از حدود 380 تا 480هجری قمری در منطقه خلیج فارس ادامه یافته است. از این فرقه دو نفر علیرغم آن که هر دو توسط اهل سنت به خروج از دین متهم شده بودند برای والی بصره که از آل بویه بوده، وزارت کرده اند. این دو تن عبارتند از: علی بن فضل (یا: بن حسن) بن شاباش که در سال 444هجری قمری وفات یافته و پسرش سلیل البرکات که محمد غزالی نام او را در ضمن حوادث سال 487 آورده است.

شایان ذکر است که دروز، شاباشیه را از پیروان خود به حساب آورده اند و این درحالی است که می دانیم در قرن نهم هجری قمری میان دروز و اهالی جزائر خلیج فارس روابطی وجود داشته است و همین امر، ادعای مذکور را با اهمیت می سازد.

مرحوم محمد جواد مشکور به نقل از دائرة المعارف الاسلامیة، این فرقه را به صورت « شباشیه » ضبط کرده است. درحالی که دائرة المعارف مذکور نام را به صورتی که آیت الله سید مهدی روحانی آورده، مورد اشاره قرار داده است. این دائرة المعارف می نویسد: «نام ایشان را گاهی « شبابیه » تلفظ می کنند».

لویی ماسینیون، خاورشناس فرانسوی (1883ـ1962میلادی). وی در ادبیات دارای دکترا و در مراکز متعددی دارای کرسی ثابت و یا عضویت و ریاست بوده است. از وی کتاب هایی در تصوف، تاریخ، هنر و ادبیات مشرق به چاپ رسیده است.