توحید الهیه: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
جز («توحید الهیه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | همان [[اکبریه (پیروان ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر)]]. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج2، ص488و490 / [[دبستان المذاهب]]، [[کیخسرو اسفندیار]]، ج1، ص308و213 / | + | همان [[اکبریه (پیروان ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر)|اکبریه]]. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج2، ص488و490 / [[دبستان المذاهب]]، [[کیخسرو اسفندیار]]، ج1، ص308و213 / [[سرزمین هند]]، ص82 و 83 / [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص125</ref> |
| − | [[دانشنامه جهان اسلام]] در شرح فرقه [[نقطویه]] به مهاجرت پیروان این فرقه به [[هند]] اشاره کرده و می نویسد: «پس از کشتار نقطویان در دوره [[شاه عباس اول]]، بقایای آنان روی به | + | [[دانشنامه جهان اسلام]] در شرح فرقه [[نقطویه]] به مهاجرت پیروان این فرقه به [[هند]] اشاره کرده و می نویسد: «پس از کشتار نقطویان در دوره [[شاه عباس اول]]، بقایای آنان روی به هند نهادند. آنان [[اکبرشاه]] را موعود خود خواندند و دربار او را مکان مناسبی برای مناظره و مباحثات ادیان مختلف و نمایندگان آنان یافتند. اکبر، انجمنی نوزده نفری گرد آورد، و اینان آیین الهی را که ترکیبی از اسلام و هندوئیسم و ادیان ایرانی بود ایجاد کردند و اکبرشاه را در یک دین گذاری جدید یاری نمودند و به او القا کردند که موعود رأس هزاره هجری، خودِ اوست. بعد از مرگ اکبرشاه در 1014 هجری قمری و سختگیری دوران [[جهانگیر]]، حمایت دربار هند از نقطویان به تدریج رو به کاهش نهاد تا این که سرانجام به خصومت آشکار [[اورنگ زیب]] در نیمه سده یازدهم انجامید». <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج 5، ص652</ref> |
| − | رک: [[اکبریه (پیروان ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر)]]. | + | رک: [[اکبریه (پیروان ابوالفتح جلال الدین محمد اکبر)|اکبریه]]. |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۵۳
دانشنامه جهان اسلام در شرح فرقه نقطویه به مهاجرت پیروان این فرقه به هند اشاره کرده و می نویسد: «پس از کشتار نقطویان در دوره شاه عباس اول، بقایای آنان روی به هند نهادند. آنان اکبرشاه را موعود خود خواندند و دربار او را مکان مناسبی برای مناظره و مباحثات ادیان مختلف و نمایندگان آنان یافتند. اکبر، انجمنی نوزده نفری گرد آورد، و اینان آیین الهی را که ترکیبی از اسلام و هندوئیسم و ادیان ایرانی بود ایجاد کردند و اکبرشاه را در یک دین گذاری جدید یاری نمودند و به او القا کردند که موعود رأس هزاره هجری، خودِ اوست. بعد از مرگ اکبرشاه در 1014 هجری قمری و سختگیری دوران جهانگیر، حمایت دربار هند از نقطویان به تدریج رو به کاهش نهاد تا این که سرانجام به خصومت آشکار اورنگ زیب در نیمه سده یازدهم انجامید». [۲]
رک: اکبریه.
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج2، ص488و490 / دبستان المذاهب، کیخسرو اسفندیار، ج1، ص308و213 / سرزمین هند، ص82 و 83 / فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص125
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج 5، ص652
