محمد بن عبدالله بن محمد نیشابوری
از دایره المعارف فرق اسلامی
ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن محمد بن حمدویه بن نعیم ضَبّی نیشابوری، فقیه، محدث و مورخ بزرگ قرن چهارم و پنجم هجری قمری است. وی که در سال 321 هجری قمری در نیشابور به دنیا آمد، برای کسب حدیث سفرهای بسیاری کرده و پس از بازگشت به نیشابور، قضاوت آن شهر را برعهده گرفت. حاکم که به «ابن بیع» نیز مشهور است و در فقه، شافعی مذهب بود، از بزرگترین حفّاظ و مصنفین حدیث در میان اهل سنت است. کتاب تاریخ نیشابور او از زمره کتاب های معتبر در این فن است. حاکم در سال 405 هجری قمری درگذشته است. مشهورترین کتاب های وی «المستدرک علی الصحیحین» مي‌باشد. ابن حجر عسقلانی وی را شیعه مي‌داند و گویا این امر به واسطه روایات بسیاری است که وی در منزلت امام علی علیه السلام نقل مي‌نماید. و این امر تا به آن جا بر اهل سنت سخت آمده که برخی او را رافضی دانسته اند. [۱]
پانويس
- ↑ الاعلام قاموس التراجم، خیرالدین زرکلی، ج6، ص227 / تاریخ بغداد، خطیب بغدادی، ج5، ص473 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج13، ص97 / لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، ج6، ص250
