ابن ملجم
عبدالرحمن بن ملجم (یا عبدالرحمن بن عمرو بن ملجم) مرادی، قاتل امام علی بن ابی طالب (علیه السلام) است. وی ظاهراً جاهلیت را درک کرده، از قبیله مُراد بوده که با قبیله کنده هم پیمان بوده اند و همین هم پیمانی است که پای اشعث بن قیس کندی را به عنوان مطّلع و یا متهم در داستان شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام باز می کند. ابن ملجم تنها به واسطه عشق زنی به نام قطام که برادران و پدرش را در جنگ نهروان از دست داده بوده و شرط ازدواج با ابن ملجم را قتل علی (علیه السلام) معرفی کرده و یا در اثر اعتقاد آمیخته با عشق، در سال 40 هجری قمری به همراه شبیب بن بَجَره اشجعی و در مسجد کوفه، امام علی را به شهادت می رسانند. وی پس از چند روز به دست امام حسن علیه السلام کشته می شود.
برخی خواسته اند در خارجی بودن ابن ملجم شبهه وارد نمایند اما با توجه به اشعار خوارج و مدح آن ها نسبت به ابن ملجم و منابع تاریخی این امر چندان پذیرفته نیست. [۱]
پانويس
- ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج4، ص689 / دائرة المعارف تشیع، ج1، ص370 / لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، ج4، ص312
