ابوبکر بن فورک

ابوبکر محمد بن حسن بن فورک انصاری اصفهانی متکلم، فقیه و واعظ اشعری در قرن چهارم و پنجم هجری قمری است. وی که اصالتاً اصفهانی است، در فقه بر مذهب شافعی و در کلام تابع مذهب اشعری بوده است. ابن فورک که سفرهای بسیاری داشته در دربارهای وقت و عمدتاًً آل بویه حضور داشته و کتاب هایی را برای آنان نوشته است. او چندی در نیشابور زیسته و حوزه تدریس داشته است. در همین ایام (سال366هـ. ق) با کرّامیان درافتاد و کرامیان سعایت وی را نزد سلطان محمود غزنوی کرده و مدعی شدند که وی معتقد به انقطاع رسالت حضرت محمد صلی الله علیه و آله است اما وی در مجلس سلطان محمود غزنوی منکر گردید و از جانب سلطان محمود احترام شد. ولی کرامیان تحمل مخالفت های وی را نیاورده و وی را مسموم کرده و کشتند، البته برخی از منابع قتل او را به محمود غزنوی نسبت داده اند. وی در نیشابور شاگردان بسیاری داشته و در سال 406 هجری قمری وفات یافته است. وی را در اعتقاد به مبانی اشعری ثابت رأی و متعصب دانسته اند.