معطّله (اهل تعطیل)

همان معطلیه.

مرتضی رازی در تبصرة العوام می نویسد: «قومی باشند که ایشان را معطّله خوانند و اعتقادشان ضد اعتقاد مشبّهه باشد. »

عصام محمد علی محقق کتاب المنیة و الامل اسماء معتزله را به دو قسم تقسیم می کند: یک دسته اسامی که معتزله بر خود اطلاق می کرده اند و دسته دوم اسامی که مخالفین آن ها در مقام تنقیص بیان داشته اند. دسته اول عبارتند از: معتزله، اهل توحید، موحده، عدلیه، اهل عدل، وعدیه و وعیدیه، منازلیه (اهل حق در اسلام)، قَدَریه، منزهه و اهل تنزیه و دسته دوم عبارتند از: معتزله (به معنای انشقاق کنندگان)، نفاة، معطّله، جَهمیه، مخانیث الخوارج و مبتدعه.

رک: اهل تعطیل.