اهل تناسخ (خابطیه از معتزله قَدَریه): تفاوت بین نسخه‌ها

[[شهفور اسفراینی]] در [[التبصیر فی الدین]] اهل تناسخ را به گروهی از فلاسفه قبل از اسلام (از جمله [[سقراط]]) و گروهی از مسلمانان تقسیم می کند و سپس گروه دوم را به دسته ای از قَدَریه و دسته ای از غلاة روافض منقسم می سازد. شهفور اسفراینی آن دسته از قَدَریه که قائل به تناسخ بوده اند را پیروان احمد بن خابط برمی شمارد و او را از اصحاب نظام معرفی می کند. احمد بن خابط علاوه بر قول به تناسخ، به طفره و همچنین به نفی جزء لایتجزّی قائل بوده است. <ref> [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص136</ref> احمد بن خابط معتقد بوده است که خداوند مردمان را در بدن های صحیح و عقول تمام و در سرزمینی غیر از این دنیا خلق کرد. و به آن ها امر کرد که او را شکر کنند. کسانی که او را اطاعت کردند، در همان جا باقی ماندند و کسانی که او را عصیان نمودند به آتش جهنم فرستاده شدند و کسانی که بعضی از دستورات را اطاعت کرده و بعضی را ترک کردند، به این قالب های دنیوی درآمدند. برخی در حالت شدت و درد واقع شدند، و برخی در حال راحت و آسایش. برخی در قالب انسان قرار گرفتند، برخی در قالب پرندگان و درندگان و یا مارها و حشرات. هر که در آن دنیای اولیه گناهانش کمتر بوده، در این دنیا صورتی زیباتر دارد. <ref> [[التبصیر فی الدین]]، [[شهفور اسفراینی]]، ص137</ref> [[احمد بن خابط]]، شاگردی با نام [[احمد بن بانوش]] داشته که علیرغم برخی از اختلافات، او هم قائل به تناسخ بوده است.